رام

رام‌

ایزد هوا در آیین زَردُشتی. در اَوِستا: رامَ و رامَن، و در پَهلَوی: رامِش، به‌معنای آرامش است. در اوستا رام جدا از وَیو است؛ اما در ادبیات پَهلَوی با وَیو یا وای یکی است. در اوستا با صفت دارندۀ چراگاه خوب و اغلب با نام ایزد مِهر می‌آید. بنابه بُندهش، وایِ نیکو دست‌گیرِ روان‌پرهیزگاران در گذر از پل چینوَد است. نیز در تقویم اوستایی روز بیست‌ویکم از هر ماه را گویند.