سویینگ
سویینْگ (swing music)
سبکی از موسیقی جاز[۱] که در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ بسیار رواج داشت. سویینگ نوعی موسیقی رقص بیگ بَند[۲] است با اساسِ هارمونی ساده و با تمپوهایی متغیر در بخش‌های ریتمیک (که با سازهای کوبی[۳]، گیتار، و پیانو نواخته می‌شوند)، و همراهی سازهای بادی برنجی و بادی چوبی[۴] (و گاه سازهای زهی)، و خطوط ملودیک موازی که مثلاً با سازهایی مانند ترومپت، کلارینت یا ساکسوفون به‌اتفاق یکدیگر نواخته می‌شوند. از بزرگ‌ترین نمایندگان سویینگ عبارت‌اند از بنی گودمن[۵]، دوک‌ِ الینگتون[۶]، و گلن میلر[۷] که همگی در معرفی و رواج موسیقی جاز به مردم نقش انکارناپذیری ایفا کردند.