عبادی، شیرین
| شیرین عِبادی | |
|---|---|
| زادروز |
همدان 1326ش |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرک فوق لیسانس از دانشگاه تهران در 1350 |
| شغل و تخصص اصلی | حقوقدان |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| سمت | ریاست دادگاه |
| آثار | کتاب حقوق کودک؛ بیداری ایران |
| گروه مقاله | جامعهشناسی |
| جوایز و افتخارات | دریافت دکترای افتخاری از دانشگاه مریلند، کسب جایزه لژیون دو نور فرانسه، برنده جایزۀ نوبل برای صلح (2003) ، نخستین قاضی زن در ایران |
عِبادی، شیرین (همدان ۱۳۲۶ش - )
حقوقدان و نویسنده؛ نخستین زن ایرانی و مسلمان که جایزۀ نوبل برای صلح را در ۲۰۰۳م دریافت کرد. او نخستین قاضی زن در ایران نیز بوده است. تحصیلات مقدماتی را در تهران گذراند. در ۱۳۴۴ش وارد دانشکدۀ حقوق شد پس از اتمام تحصیلات بهعنوان قاضی مشغول بهکار شد. او در ۱۳۵۰ش، مدرک فوق لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد. در ۱۳۵۴ش به ریاست دادگاه برگزیده شد و چهار سال در این سمت فعالیت داشت. در ۱۳۷۱ش پروانه وکالت اخذ کرد و پروندههای ملی بسیاری را بهعهده گرفت. او از دانشگاه مریلند به دریافت دکترای افتخاری نائل آمد. از فعالیتهای اجتماعی اوست: همکاری با یونیسف در پروژههای تحقیقاتی، تأسیس انجمن حمایت از حقوق کودکان (۱۳۷۴ش)، تأسیس کانون مدافعان حقوق بشر (۱۳۸۰ش)، ناظر رسمی از سوی سازمان دیدهبان حقوق بشر (۱۹۹۶م)، پیشنهاد تصویب قانون منع خشونت علیه کودکان به مجلس شورای اسلامی (۱۳۸۱ش). کتاب حقوق کودک وی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بهعنوان کتاب برگزیدۀ سال انتخاب شد. او جایزه لژیون دو نور فرانسه را بهخاطر فعالیتهای بشردوستانه دریافت کرده است. شیرین عبادی کتابهایی دربارۀ حقوق زنان و کودکان نوشته است. او بیداری ایران را دربارۀ وضعیت ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نگاشت (۲۰۰۶م).