فرد (ادبیات)
فَرد (ادبیات)
(یا: تک‌بیت؛ بیت مفرد؛ مفرده) در اصطلاح بدیع، قالبی در شعر فارسی بدین صورت که فقط یک بیت باشد. در این گونه اشعار، غالباً شاعر اندیشۀ خود را به ایجاز و احتمالاً تلمیح و تمثیل در یک بیت فشرده و گنجانده است. مشهورترین و زیباترین تک‌بیت‌های شعر فارسی را می‌توان در اشعار سبک هندی، به‌ویژه دیوان صائب تبریزی، یافت: در گلستانی که روید دام چون سنبل ز خاک/بلبل دون‌همت ما میل پروازی نکرد (صائب) در دیوان‌های اشعار شاعران، تک‌بیت‌ها را در بخشی مستقل به‌نام «مفردات» می‌آورند.