قارن وندان
قارَن وَنْدان
(یا: سوخَراییان) سلسله‌ای از حکمرانان محلی ایرانی در منطقۀ طبرستان ( ـ ۲۲۴ق)، از فرزندان کاوه آهنگر. با انتصاب قارن بن سوخرا به حکومت کوه قارن از سوی خسرو انوشیروان فرمانروایی این دودمان آغاز شد و با مرگ آخرین پادشاه آنان، مازیار، به‌پایان رسید. افراد این خاندان لقب جرشاه یا ملک جبال و عنوان اسپهبد داشتند. بعضی مورخان احتمال داده‌اند که قلعه لفور در کنار یکی از شاخه‌های رودخانه بابل، مرکز این سلسله بوده است. قارن وندان، از اتباع باوندیان بودند. حکام قارن وندان عبارت‌اند از قارن بن سوخرا، الندا بن قارن، سوخربن الندا، ونداد هرمز بن الندا (یا ابن سوخرا)، قارن بن ونداد هرمز و مازیار بن قارن.