مدین
مَدْیَن
(یا: مدیان) در کتاب مقدس، نام یکی از فرزندان ابراهیم (پیدایش، ۲۵: ۲ و ۴) و نام سرزمینی که اعقاب او در آن می‌زیستند. این سرزمین در شرق خلیج عقبه تا کوه سینا امتداد داشته است. فرزندان اسماعیل نیز در این شهر زندگی می‌کرده‌اند و حضرت موسی (ع) نیز مدتی در آن ساکن بود (خروج، ۲: ۱۵ـ۲۲؛ اعداد، ۱۰: ۲۹). مردم مدیان ضد بنی‌اسرائیل همدست شدند و خداوند خبر هلاکتشان را داد. (اعداد، ۲۵: ۱۶ـ۱۸). یوشع نیز بر آنان غلبه کرد. (داوران، ۸: ۱ـ۲۸؛ مزامیر، ۸۳: ۹، ۱۱) در قرآن، شهری که شعیب رسول مردمانش بود. موسی پیش از بعثت در این شهر می‌زیست. نام این شهر در داستان موسی و شعیب آمده است. (توبه، ۷۰؛ اعراف، ۸۵؛ هود، ۸۴، ۹۵؛ طه، ۴۰؛ حج، ۴۴؛ قصص، ۲۲؛ ۲۳؛ ۴۵؛ عنکبوت، ۳۶).