مور، استنفورد (۱۹۱۳ـ۱۹۸۲)
مور، اِسْتنْفورد (۱۹۱۳ـ۱۹۸۲)(Moore, Stanford)
| استنفورد مور Stanford Moore | |
|---|---|
| زادروز |
شیکاگو ۱۹۱۳م |
| درگذشت | ۱۹۸۲م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشگاه واندربیلت و ویسکانسین |
| شغل و تخصص اصلی | متخصص بیوشیمی |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل شیمی (۱۹۷۲) |
متخصص امریکایی بیوشیمی. به‌سبب تعیین توالی پایه آر اِن اِی در ۱۹۵۸، و تعیین موقعیت احتمالی مکان‌های فعال[۱] روی این مولکول، و توسعۀ روش کروماتوگرافی ستونی[۲] برای جداسازی وشناسایی اسیدهای آمینه[۳]، با همکارش ویلیام استاین[۴] به دریافت جایزه نوبل شیمی ۱۹۷۲ نایل شد. دستگاه کروماتوگرافی دارای ستون پرشده‌ای با رزین به ارتفاع ۱.۵ متر است. نمونه با محلول‌هایی دارای درجۀ اسیدی (خاصیت اسیدی) گوناگون از میان رزین عبور می‌کند و آمینواسیدها براساس تمایل به رزین و محلول جداسازی می‌شوند. با کمی دقت و مهارت، آمینواسیدها یک‌به‌یک در زمان مشخص از پایۀ ستون جداسازی و با شناساگر ناین‌هیدرین[۵]، که در حضور اسیدهای آمینه و گرما به رنگ آبی در می‌آید، شناسایی می‌شوند. نمودار پیوستۀ شدت رنگ آبی مجموعه‌ای از اوج‌ها را نشان می‌دهد که هر اوج مطابق با اسید‌آمینۀ خاصی است. با اندازه‌گیری سطح زیر منحنی مقدار هر آمینو اسید به‌دست می‌آید. مور و استاین اولین نمونۀ تکامل تدریجی[۶] را ثبت کردند. این نمونه شامل یک پروتئاز باکتریایی[۷]، آنزیمی با توانایی شکستن پروتئین، و یک پروتئاز گیاهی[۸] است که فعالیت آنزیمی[۹] مشابه، ولی ساختار مولکولی[۱۰] متفاوتی دارد. مور در شیکاگو، واقع در ایلینوی[۱۱]، زاده شد و در دانشگاه واندربیلت[۱۲] و ویسکانسین[۱۳] درس خواند. همۀ دوران خدمتش را در مؤسسۀ راکفلر[۱۴] گذراند و از ۱۹۵۲، استاد بیوشیمی آن‌جا بود.