میرزاده، نعمت
میرزاده، نعمت (مشهد ۱۳۱۵- همانجا ۱۴۰۳ش)
(تخلص: م. آزرم) شاعر ایرانی. هم بهشیوۀ سنتی شعر گفته و هم بهشیوۀ نیمایی. در شیوۀ اخیر اندیشۀ انقلابیـدینی را از دهۀ ۱۳۴۰ش به شعر جدید مربوط کرد. پیام (تهران، ۱۳۴۷ش)، سحوری (تهران، ۱۳۴۹ش)، از شقایق و شبنم (پاریس، ۱۳۷۲ش) ازجملۀ دفترهای اوست. در بخشِ عمدهای از شعرهایش مسائل سیاسی و اجتماعی زمانه بازتاب یافته است. او در آموزشگاه پست و تلگراف و تلفن درس خواند و در دو دهۀ ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ بهکار در ادارۀ پست و تلگراف و تلفن مشهد پرداخت. در دو دهۀ ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ش در خارج از ایران زیسته است.
میرزاده در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۴۰۳ش (برابر با ۲۱ اوت ۲۰۲۴م) به دلیل کهولت سن و بیماری در شهر مشهد درگذشت و پیکر او در آرامگاه خواجه ربیع این شهر به خاک سپرده شد.