میلان، شهر
| میلان، شهر | |
|---|---|
| کشور | ایتالیا |
| نام فارسی | میلان |
| نام لاتین | Milan |
| جمعیت | 1,180,700 نفر |
| موقعیت | 120کیلومتری شمال شرقی جنووا |
| تولیدات و صنایع مهم | چاپ، علوم مهندسی، هواپیماسازی، خودروسازی، و لکوموتیوسازی و تولید مواد شیمیایی، پوشاک و پارچه |
| برخی بناهای مهم | نگارخانۀ پیناکوتچا دی بررا، اوپرای لا اسکالا و کلیسای جامع |
میلان، شهر (Milan)
(به ایتالیایی میلانو[۱]؛ به رومی مدیولانوم[۲]) دومین شهر بزرگ ایتالیا، واقع در لومباردی[۳]، به فاصلۀ ۱۲۰کیلومتری شمال شرقی جنووا[۴]، با ۱,۱۸۰,۷۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع آن عبارت‌اند از چاپ، علوم مهندسی، هواپیماسازی، خودروسازی، و لکوموتیوسازی و تولید مواد شیمیایی، پوشاک، و پارچه. مهم‌ترین مرکز تجاری و صنعتی ایتالیا است. بازار اصلی بورس و مقر بانک‌ها و شرکت‌های بیمه در این شهر قرار دارند. میلان مرکز اصلی چاپ در ایتالیا است. بناهای تاریخی آن عبارت‌اند از کلیسای جامع ۴۰هزار نفری، به سبک گوتیک با چند برج، که در حدود ۱۴۵۰م بنا شد؛ نگارخانۀ پیناکوتچا دی بررا[۵]؛ شام آخر[۶] لئوناردو داوینچی[۷] (۱۴۹۵ـ۱۴۹۷م) در سالن نهارخوری کلیسای سانتا ماریا دلّا گراتسیه[۸]؛ اوپرای لا اسکالا[۹] (تأسیس در ۱۷۷۸)؛ و نمایشگاه تجاری سالانه. گل‌ها[۱۰] در قرن ۵پ‌م در این‌جا ساکن شدند، مارسلوس[۱۱]، کنسول روم، در ۲۲۲پ‌م آن را تصرف کرد. در زمان دیوکلتیانوس[۱۲]، مدیولانوم پایتخت امپراتوری غربی شد (۲۸۶م). آتیلا[۱۳]، سردار هون[۱۴]، در ۴۵۲م، آن را ویران کرد و گوت[۱۵]ها نیز در ۵۳۹م آن را غارت کردند، اما میلان بار دیگر به‌علت اهمیت سیاسی اسقف‌هایش قدرت یافت. در ۱۰۴۵م، ناحیه‌ای خودمختار شد، سپس مبارزۀ طولانی قدرت در لومباردی آغاز شد. در ۱۴۹۹م، لوئی دوازدهم، پادشاه فرانسه، کنترل امور میلان را در دست گرفت و در ۱۵۳۵ با منضم‌شدن به اسپانیا، دوران زوال طولانی این شهر آغاز شد. میلان در ۱۷۱۴ برطبق پیمان اوترخت[۱۶] به اتریش واگذار و در قرن ۱۸ دوران روشنفکری در آن آغاز شد. در ۱۷۹۶ ناپلئون اول، میلان را تصرف کرد؛ در ۱۷۹۹ آن را پایتخت جمهوری سیزالپین[۱۷] و از ۱۸۰۵ تا ۱۸۱۴ پایتخت پادشاهی ایتالیا اعلام کرد. در ۱۸۱۴ بار دیگر اتریشی‌ها بر این شهر حاکم شدند. در ۱۸۴۸ میلانی‌ها شورش کردند، که با شکست مواجه شد. سرانجام در ۱۸۵۹ به پیمون[۱۸] پیوست.