هسته (فیزیک)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

هَسته (فیزیک)(nucleus)

هَسته

در فیزیک[۱]، بخش مرکزی و دارای بار مثبت[۲] اتم. هسته تقریباً کل جرم اتم را تشکیل می‌دهد. جز هستۀ هیدروژن، که فقط یک پروتون[۳] دارد، هسته از پروتون‌ها و نوترون‌ها تشکیل می‌شود. اطراف هسته را الکترون‌ها احاطه می‌کنند که بار مخالف، ولی مساوی با بار پروتون‌ها دارند و بنابراین، اتم در حالت خنثی قرار می‌گیرد. هسته را ارنست رادرفورد[۴]، فیزیک‌دان انگلیسی زادۀ نیوزیلند کشف کرد (۱۹۱۱). این کشف در نتیجۀ آزمایش‌هایی حاصل شد که رادرفورد در آن‌ها با ذرات آلفا[۵] ورقۀ بسیار نازکی از طلا را بمباران می‌کرد. تعدادی از ذرات به عقب باز می‌گشتند و رادرفورد شگفت‌زده گزارش داد: «مانند آن است که گلوله‌ای به قطر پانزده اینچ را به قطعه کاغذی شلیک کنید و گلوله برگردد و به شما برخورد کند». رادرفورد نتیجه گرفت که علت این بازگشت دفع ذرات آلفای دارای بار مثبت، بر اثر نزدیک‌شدن به هسته‌ای کوچک و چگال[۶] با بار مثبت است.

 


  1. physics
  2. positively charged
  3. proton
  4. Ernest Rutherford
  5. alpha particles
  6. dense