ویدن، روخیر وان در (ح ۱۳۹۹ـ۱۴۶۴م)
وِیْدِن، روخیر وان دِر (ح ۱۳۹۹ـ۱۴۶۴م)(Weyden, Rogier van der)
نقاش هلندی. از ۱۴۳۶م نقاش رسمی بروکسل شد، و تک‌چهره و آثار دینی به‌شیوۀ واقع‌گرایانۀ پیراسته‌ای خلق کرد؛ ازجمله داوری واپسین[۱] (ح ۱۴۵۰م؛ هتل دی‌یو[۲]، بون[۳]). در ۱۴۵۰م به ایتالیا رفت، و با ستایش بسیاری روبه‌رو شد. در زمان حیاتش کارگاه پرکاری در بروکسل داشت. اگرچه هیچ‌یک از آثارش را امضا نکرد، کارش به اندازۀ آثار یان وان آیک[۴] شاخص است؛ تولیدات کارگاهش در شمال اروپا، و نیز اسپانیا و تا حدی ایتالیا تأثیرگذار بودند. تابلوهای زیبا و درخشان، خلق حالتی شبیه نقش‌برجسته[۵] (حاکی از بهره‌برداری او از جلوه‌هایی که در مجسمه‌های گوتیک[۶] مشاهده می‌کرد)، روابط انسانی صمیمانه، و مهارت در بیان عواطف، از ویژگی‌های کار اوست؛ چنان‌که در پردۀ پایین‌آوردن مسیح از صلیب[۷] (پیش از ۱۴۴۳م؛ پرادو[۸]، مادرید) مشهود است. از دیگر آثار ویدن، سوگواری مریم بر پیکر مسیح[۹] (موریتشویس[۱۰]، لاهه[۱۱])؛ واپسین داوری؛ آیین‌های مقدس هفتگانه[۱۲] (موزۀ سلطنتی هنرهای زیبای آنتورپ[۱۳])؛ و ستایش مجوسان[۱۴] (نگارخانۀ نقاشی برلین[۱۵])، از آثار دینیِ وی؛ و تصویر یک زن[۱۶] (نگارخانۀ ملی واشینگتن[۱۷]) از شاخص‌ترین تک چهره‌سازی‌هایش، درخور ذکرند.