پالائو
| پالائو | |
|---|---|
| نام لاتین | Palau |
| نظام سیاسی | جمهوری |
| درآمد سرانه (دلار) | ۸۱۰۰ دلار (۲۰۱۰م) |
| جمعیت | ۲۰هزار نفر (۲۰۱۰م) |
| موقعیت | اقیانوس آرام غربی، بخش غربی جزایر کارولین |
| پایتخت | کورور |
| تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) | ۴۳ |
| شهرهای اصلی | ملکئوک، نگت بونگ |
| زبان | پالائویی، انگلیسی |
| گروه‌های قومی | پالائویی (۷۰ %)، فیلیپینی ( ۱۵ %)، چینی (۵%) و سایر نژادها (۱۰%) |
| دین | کاتولیک (۴۲%) و پروتستان (۲۳%) |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۴۸۸ |
| واحد پول | دلار امریکا |
پالائو (Palau)
موقعیت. جمهوری پالائو مجمع‌الجزایری است در بخش غربی جزایر کارولین[۱]، در اقیانوس آرام غربی. این کشور در حدود ۹۰۰کیلومتری شرق کشور فیلیپین جا دارد و مساحت آن به ۴۸۸ کیلومتر مربع می‌رسد و پایتخت آن کورور[۲] است.
سیمای طبیعی. کشور پالائو از ۲۶ جزیره و بیش از ۳۰۰ جزیرک که در پهنه‌ای به مساحت ۱,۶۳۲ کیلومتر مربع گسترده‌اند و فقط هشت جزیرۀ آن مسکونی است تشکیل شده است. بزرگ‌ترین جزیرۀ آن بابلتواپ[۳] است که به‌تنهایی ۳۶۸ کیلومتر مربع مساحت دارد. بیشتر جمعیت این کشور در جزیرۀ کوچک کورور که فقط ۸کیلومتر مربع مساحت دارد زندگی می‌کنند و پایتخت کشور نیز در این جزیره جا دارد و جزایر اوروکتاپل[۴]، پللیو[۵]، آنگائور[۶]، و الی ملک[۷] از دیگر جزایر مهم این کشور محسوب می‌شوند. جزایر اصلی کشور پالائو منشأ آتشفشانی و مرجانی دارند و مرداب بسیار پهناوری را حلقه‌وار در میان گرفته‌اند. گروهی از جزایر مزبور مانند بابلتواپ کوهستانی و برخی پست و هم‌سطح آب‌اند و زیستگاه مناسبی برای ماهیان و حیات دریایی به‌شمار می‌روند. اقلیم کشور پالائو گرم و مرطوب است و پوششِ گیاهی انبوهی دارد.
اقتصاد. این کشور از نظر کشاورزی پیشرفت چندانی نکرده و محصولات آن در حد تأمین نیازهای داخلی باقی مانده است. موز، نارگیل، سیب‌زمینی شیرین، و سبزیجات از محصولات آن هستند و تولید مواد غذایی و ساخت قایق و کشتی‌های کوچک و صنایع دستی ازجمله فعالیت‌های صنعتی آن محسوب می‌شوند. صید ماهی از مهم‌ترین منابع صادراتی است و صنعت گردشگری نیز یکی دیگر از منابع عمدۀ درآمد آن است.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر پالائو جمهوری است و دارای دو مجلس قانون‌گذاری است. مجلس نمایندگان آن هجده عضو، و مجلس سنا شانزده عضو دارد. اعضای هر دو مجلس و نیز رئیس‌جمهور و معاون او هر چهار سال یک‌بار انتخاب می‌شوند و هیچ حزبی در آن فعالیت ندارد.
مردم و تاریخ. جمعیت این کشور حدود ۲۰هزار نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۴۳ کیلومتر مربع می‌رسد. ۷۳ درصد از مردم آن را بومیان پالائو تشکیل می‌دهند و عمدتاً پیرو آیین کاتولیک رومی‌اند و در حدود یک‌سوم آنان از باورهای سنتی پیروی می‌کنند. چینی‌ها نخستین اقوام غیربومی بودند که در حدود ۵هزار سال پیش به این جزایر وارد شدند. اسپانیایی‌ها در ۱۸۸۶ جزایر مزبور را به مالکیت خود درآوردند و در ۱۸۹۹ آن را به آلمان واگذار کردند. ژاپنی‌ها از ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۱ آن‌جا را اشغال کردند. کشور مزبور در جنگ جهانی دوم (۱۹۴۴) به تصرف متفقین درآمد. این سرزمین پس از پایان جنگ تحت سرپرستی کشور امریکا قرار گرفت و به میدانی برای آزمایش‌های هسته‌ای دولت مزبور مبدل شد، و در مقابل به خودمختاری داخلی نایل آمد. در ۱۹۷۸ از فدراسیون میکرونزی خارج شد و در یکم اکتبر ۱۹۹۴ به استقلال کامل رسید. دولتمردان این کشور روابط نزدیک و دوستانه‌ای با کشور امریکا دارند و دفاع از میهن خود را به آن کشور واگذار کرده‌اند.