کارآزمایی بالینی
کارآزمایی بالینی (clinical trial)
در پزشکی، ارزیابی میزان اثربخشی درمان طبی، با روشی منظم. طی کارآزمایی بالینی، روش درمانی جدید را در شرایط استاندارد با درمان‌های موجود یا دارونما[۱] مقایسه می‌کنند. روش‌های درمانی ممکن است دارویی یا جراحی باشند. کمیته‌های اخلاق پزشکی اصولی را که باید در کارآزمایی‌های بالینی رعایت شوند مشخص کرده‌اند و مراقب‌اند که بیماران از آنچه در کارآزمایی بالینی صورت می‌گیرد آگاهی کامل داشته باشند. این روش بعد از تولید داروهای جدید در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ پدید آمد.
- ↑ placebo