کاردوتچی، جوزوئه
| جوزوئِه کاردوتْچی Giosue Carducci | |
|---|---|
| زادروز |
1835م |
| درگذشت | 1907م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و منتقد |
| آثار | جوانی‌ها؛ اشعار سبُک و جدی |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | برندۀ جایزۀ ادبی نوبل (1906) |
کاردوتْچی، جوزوئِه (۱۸۳۵ـ۱۹۰۷م)(Carducci, Giosue)
شاعر و منتقد ایتالیایی. پس از سرود انقلابی نیایش شیطان[۱] (۱۸۶۵م) چندین دفتر شعر منتشر کرد که احساسات ملی‌گرایانه‌اش در آن‌ها نمود یافته است. در ۱۹۰۶م برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. از ۱۸۶۰ تا ۱۹۰۴ در دانشگاه بولونیا ادبیات ایتالیایی تدریس می‌کرد و با سخنرانی‌ها، نوشته‌های انتقادی، و اشعارش به شهرت رسید. کاردوتچی در اشعار و نیز در نوشته‌های انتقادی خود احساسات و آرمان‌های طبقۀ حاکم بر این کشور را تجسم بخشید. مهم‌ترین هدف او اثبات این امر بود که سنت ادبی گذشتۀ ایتالیا زمینه‌ساز توسعۀ فرهنگی جدید و مایۀ سربلندی ایتالیا در جهان است. تأثیر نویسندگان رمانتیک اروپایی در مجموعۀ شعر ایامب‌ها و اپودها[۲] (۱۸۶۷ـ۱۸۶۹م) کاملاً آشکار است؛ در این مجموعه عناصر شرح حال‌گونه غالباً به لحنی حماسی و مُطنطن بیان می‌شوند. از دیگر آثار اوست: قافیه‌های نو[۳] (۱۸۶۱ـ۱۸۸۷م)، که به مضامین ملموس‌تر و واقعی‌تری می‌پردازد و حس نوستالژی (غم غربت) عمیق او از گذشتۀ خود و ایتالیا در آن به‌خوبی نمود یافته است. نخستین دفتر شعر کاردوتچی با نام قافیه[۴] در ۱۸۵۷م منتشر شد. تا ۱۸۹۹م دَه کتاب شعر به‌چاپ رساند که بعد آن‌ها را در شش مجموعه تنظیم کرد: جوانی‌ها[۵]، اشعار سبُک و جدی[۶]، ایامب‌ها و اپودها، قافیه‌های نو،چکامه‌های بربرها[۷]، و قافیه‌ها و وزن‌ها[۸]. آثاری نیز در زمینه‌های تاریخ ادبیات و نقد، وطن‌دوستی و تاریخ ایتالیا، و مرور خاطرات شخصی، دارد.