کارینتیا

کارینْتیا (Carinthia)

(به آلمانی: کِرنْتِن) ایالت فدرال در جنوب شرقی اتریش، با ۹,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵۵۹,۷۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). از جنوب به ایتالیا و اسلوونی محدود است. مرکز آن کلاگنفورت است. استخراج از معادن، پرورش دام و جنگل‌داری در آن اهمیت دارند. کارینتیا از ۹۷۶م دوک‌نشین مستقل و از ۱۲۷۶ تا ۱۹۱۸ در مالکیت خاندان هابسبورگ بود. کوه‌های آلپ این استان را دربر گرفته‌اند. در شمال آن هوئه‌تاوئرن قرار دارد که، شامل گروسگلوکنر (بلندترین قلّه اتریش با ارتفاع ۳,۷۹۷ متر)، است در جنوب نیز کوه‌های کارنی و کاراوانکن آلپ واقع شده‌اند. رود دراو از شرق به غرب ایالت جریان دارد. رود گایل از شرق به شمال جریان می‌یابد و نزدیک شهر فیلاخ به دراو می‌پیوندد. حدود ۲۰۰ دریاچه در این ایالت قرار دارد که بزرگ‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از ورتر، میلشتتر، اوسیاخِر، و وایْسِن. مهم‌ترین شغل اهالی پرورش دام، جنگل‌داری و استخراج از معادن سنگ آهن، سرب، و روی است. کارخانه‌های فلزکاری، نساجی و مواد شیمیایی، و کارخانۀ تولید تراشه‌های سیلیسیم، همچنین نیروگاه عظیم برقابی گلوکنر ـ کاپرون در این استان قرار دارند که بین رودهای دراو و کاپرون واقع شده‌اند. در دوران رومی‌ها، کارینتیا بخشی از استان نوری‌کوم بود. ساکنان آن، کارنی‌ها، در قرن ۶م مغلوب اسلاوها شدند. شارلمانی آن را به امپراتوری خود ضمیمه کرد و در ۱۳۳۵م دوک بزرگ اتریش بر آن چیره شد. پس از جنگ جهانی اول، به‌موجب پیمان سن ـ ‌ژرمن ـ آن ـ له، بخش‌هایی کوچک از آن به ایتالیا و یوگسلاوی واگذار شد.

 

---