کلامیدیا
کِلامیدیا (chlamydia)
باکتری‌هایی ویروس‌مانند. انگل یاخته‌های جانوری‌اند و بیماری‌هایی در انسان و پرندگان پدید می‌آورند. تصور می‌رود کلامیدیاها از باکتری‌هایی پدید آمده باشند که برخی از فرآیندهای سوخت و سازی خاص را از دست داده‌اند. در انسان‌ها، سویه‌ای از کلامیدیا موجب تراخم[۱] می‌شود. تراخم بیماریی است که بیشتر در نواحی گرمسیری دیده می‌شود. سویه‌هایی از کلامیدیا نیز از طریق آمیزش منتقل و موجب عفونت دستگاه‌های ادراری و تناسلی می‌شوند. در ۱۹۹۸، پژوهشگران امریکایی به رابطه‌ای احتمالی بین عفونت کلامیدیایی و بیماری آلزایمر[۲] پی بردند. در پژوهش مذکور، در مغز ۸۹ درصد از مبتلایان به بیماری آلزایمر کلامیدیا یافت شد، درحالی‌که در گروه کنترل غیرمبتلا به بیماری، فقط ۵ درصد افراد عفونت کلامیدیایی داشتند. بنابه پژوهشی در فنلاند (۲۰۰۱)، خطر پیدایش سرطان گردن رحم در بین زنانی که قبلاً از راه آمیزشی به کلامیدیا مبتلا شده‌اند، ۲.۵ برابر بیش از زنان دیگر است. بعضی از سویه‌های کلامیدیا این خطر را تا ۷ برابر افزایش می‌دهند. بنابه پژوهشی آماری در انگلستان (۲۰۰۰)، هشت درصد از زنان ۱۶ تا ۲۴ ساله از طریق آمیزش به عفونت کلامیدیا مبتلایند. بسیاری از زنان مبتلا هیچ علامتی نشان نمی‌دهند، ولی اگر کلامیدیا درمان نشود، ممکن است موجب ناباروری یا افزایش خطر آبستنی خارج از رحم شود. بنابه پژوهشی در امریکا، پروتئین استخراج شده از باکتری کلامیدیا پنومونیا، که موجب ۱۰ درصد از مواد ذات‌الریه[۳] است، در ۷۹ درصد از بیماران مبتلا به تصلب شرایین[۴] یافت می‌شود. این پروتئین در سرخ‌رگ‌های کرونر بیماران قلبی نیز دیده شده است که دلالت بر وجود احتمال رابطه‌ای بین عفونت کلامیدیایی و بیماری قلبی دارد. همچنین این عفونت و پرفشاری خون مزمن نیز رابطه دارند.