نولده، امیل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۶)
نولْدِه، اِمیل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۶)(Nolde, Emil)
(نام اصلی: امیل هانزن[۱]) نقاش و گرافیست اکسپرسیونیست[۲] آلمانی. در پاریس و داخائو[۳] هنر آموخت، و به گروه پل[۴] پیوست (۱۹۰۶ـ۱۹۰۷). در ۱۹۱۳ به پولینزی[۵] سفر کرد، و سپس در شمال شرقی آلمان انزوا گزید. آثارش عبارت‌اند از نقاشی مضامین کتاب مقدس با رنگ‌های بسیار تند، نقش اشیا، و اتودهایی از مناظر طبیعی زادگاهش در منطقۀ مرزی آلمان و دانمارک[۶]. آبرنگ‌هایی نفیس و ماهرانه و چاپنقش تیزابی[۷]، ازجمله خودنگاره[۸] (۱۹۰۸، موزۀ هنرهای معاصر تهران[۹]) نیز پدید آورد. سرهای نقاب‌گونه را با پیچ‌و‌تاب‌های قلم، و رنگ‌های خام و تند تصویر می‌کرد تا در مخاطب تکان بصری و عاطفی ایجاد کند. در ابتدا از ون‌‌گوگ[۱۰]، ادوارد مونش[۱۱] و جیمز اِنسور[۱۲] متأثر بود. شیوۀ او در طول زندگی هنری‌اش چندان تغییر نکرد، و بیشتر بر منظره‌پردازی و صحنه‌های درون‌خانه‌ایِ همراه با پیکر انسان تمرکز داشت. در ۱۹۴۱ از سوی نازی‌ها در فهرست هنرمندان فاسد[۱۳] جای گرفت و از نقاشی‌کردن منع شد.
