پیمون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات استان5|نام فارسی=|نام لاتین=Piedmont|نام‌پیشین=|کشور=ایتالیا|موقعیت=شمال ایتالیا|مرکز=تورینو|تعداد شهرستان‌ها=|تعداد بخش ها=|شهرهای مهم=|کوه‌های استان= کوه‌های آلپ و آپنن، قلۀ ویزو (۳,۴۸۱ متر)، قلۀ روزا (۴,۶۳۳ متر)، و گران پارادیزوی (۴,۰۶۱ متر)|رودهای استان= رود پو و ریزابه‌هایش: تانارو، دورا، ریپاریا، دورا بالتئا، سزیا |جمعیت=4,269,714 نفر (۲۰۲۱)|مساحت=۲۵,۴۰۰ کیلومتر مربع|ارتفاع متوسط=|میانگین بارندگی سالیانه=|اقلیم=|تولیدات و صنایع مهم=کشت برنج، میوه، غلات، و دامپروری، خودروسازی، و نساجی، ابزار مهندسی و فولاد، پارچه، پوشاک، شیشه، و لاستیک }} | |||
[[پرونده:13261500-1.jpg|بندانگشتی|دانشکدۀ معماری دانشگاه پلی تکنیک تورین]] | |||
پیِمون (Piedmont) | پیِمون (Piedmont) | ||
(به ایتالیایی: پیمونته<ref>Piemonte</ref>) ناحیه‌ای در شمال [[ایتالیا]]، شامل استان‌های [[آلساندریا، استان|الساندریا]]<ref>Alessandria </ref>، [[آستی، استان|آستی]]<ref>Asti </ref>، [[کونئو، استان|کونئو]]<ref>Cuneo </ref>، [[نووارا، استان|نووارا]]<ref>Novara </ref>، [[تورینو، استان|تورینو]]<ref>Turin</ref>، و [[ورچلی، استان|ورچلی]]<ref> Vercelli </ref>، با ۲۵,۴۰۰ کیلومتر مربع مساحت و 4,269,714 نفر جمعیت (۲۰۲۱). از شمال به [[سوئیس]] و از غرب به [[فرانسه]] محدود می‌شود و [[آلپ، کوه های|کوه‌های آلپ]] و [[آپنن، کوه های|آپنن]] در همۀ جهات به‌جز شرق، آن را احاطه کرده‌اند. مرکز منطقه‌ای آن [[تورینو، شهر|تورینو]] است. این ناحیه، درۀ پو<ref>Po Valley </ref> را نیز در خود جا داده است. کشت [[برنج]]، [[میوه]]، [[غلات (گیاهان)|غلات]]، و [[دامپروری]]، خودروسازی، و نساجی از صنایع آن است. جنبش تجدید وحدت ایتالیا در قرن ۱۹م در پیمون، به رهبری خاندان ساووآ<ref>Savoy </ref>، آغاز شد. پیمون، بخشی از آلپ، از جمله بعضی از بلندترین قله‌های آن را دربر دارد که عبارت‌اند از قلۀ ویزو<ref>Monte Viso</ref> (۳,۴۸۱ متر)، قلۀ روزا<ref> Monte Rosa </ref> (۴,۶۳۳ متر)، و گران پارادیزوی<ref>Gran Paradiso</ref> (۴,۰۶۱ متر). منتهی‌الیه غربی جلگۀ ایتالیایی شمالی نیز در این منطقه قرار دارد. رودهای آن عبارت‌اند از [[پو، رود|پو]] و ریزابه‌هایش: [[تانارو]]<ref> Tanaro </ref>، دورا<ref>Dora </ref>، ریپاریا<ref>Riparia </ref>، دورا بالتئا<ref>Dora Baltea</ref>، سزیا<ref> Sesia </ref>. انتهای غربی دریاچۀ مادجوره<ref>Lake Maggiore</ref> نیز در مرزهای آن واقع شده است. توسعۀ کشاورزی و صنعت در این ناحیه یکسان است. در جلگه‌های پرآب آن، برنج کشت می‌شود. ابزار مهندسی و [[فولاد]]، پارچه، پوشاک، [[شیشه]]، و [[لاستیک]] نیز در شهرهای مختلف آن تولید می‌شوند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م، سطح بالای زندگی سبب هجوم مهاجران از سایر نقاط ایتالیا به این ناحیه شد. از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۱م جمعیت آن ۸ درصد افزایش یافت و در همین دوره جمعیت استان تورینو ۲۶ درصد افزوده شد. | |||
(به ایتالیایی: پیمونته<ref>Piemonte</ref>) ناحیه‌ای در شمال [[ایتالیا]]، شامل استان‌های [[آلساندریا، استان|الساندریا]]<ref>Alessandria </ref>، [[آستی، استان|آستی]]<ref>Asti </ref>، [[ | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۰
| پیمون | |
|---|---|
| کشور | ایتالیا |
| نام لاتین | Piedmont |
| جمعیت | 4,269,714 نفر (۲۰۲۱) |
| موقعیت | شمال ایتالیا |
| مرکز | تورینو |
| مساحت | ۲۵,۴۰۰ کیلومتر مربع |
| کوه‌های استان | کوه‌های آلپ و آپنن، قلۀ ویزو (۳,۴۸۱ متر)، قلۀ روزا (۴,۶۳۳ متر)، و گران پارادیزوی (۴,۰۶۱ متر) |
| رودهای استان | رود پو و ریزابه‌هایش: تانارو، دورا، ریپاریا، دورا بالتئا، سزیا |
| تولیدات و صنایع مهم | کشت برنج، میوه، غلات، و دامپروری، خودروسازی، و نساجی، ابزار مهندسی و فولاد، پارچه، پوشاک، شیشه، و لاستیک |
پیِمون (Piedmont)
(به ایتالیایی: پیمونته[۱]) ناحیه‌ای در شمال ایتالیا، شامل استان‌های الساندریا[۲]، آستی[۳]، کونئو[۴]، نووارا[۵]، تورینو[۶]، و ورچلی[۷]، با ۲۵,۴۰۰ کیلومتر مربع مساحت و 4,269,714 نفر جمعیت (۲۰۲۱). از شمال به سوئیس و از غرب به فرانسه محدود می‌شود و کوه‌های آلپ و آپنن در همۀ جهات به‌جز شرق، آن را احاطه کرده‌اند. مرکز منطقه‌ای آن تورینو است. این ناحیه، درۀ پو[۸] را نیز در خود جا داده است. کشت برنج، میوه، غلات، و دامپروری، خودروسازی، و نساجی از صنایع آن است. جنبش تجدید وحدت ایتالیا در قرن ۱۹م در پیمون، به رهبری خاندان ساووآ[۹]، آغاز شد. پیمون، بخشی از آلپ، از جمله بعضی از بلندترین قله‌های آن را دربر دارد که عبارت‌اند از قلۀ ویزو[۱۰] (۳,۴۸۱ متر)، قلۀ روزا[۱۱] (۴,۶۳۳ متر)، و گران پارادیزوی[۱۲] (۴,۰۶۱ متر). منتهی‌الیه غربی جلگۀ ایتالیایی شمالی نیز در این منطقه قرار دارد. رودهای آن عبارت‌اند از پو و ریزابه‌هایش: تانارو[۱۳]، دورا[۱۴]، ریپاریا[۱۵]، دورا بالتئا[۱۶]، سزیا[۱۷]. انتهای غربی دریاچۀ مادجوره[۱۸] نیز در مرزهای آن واقع شده است. توسعۀ کشاورزی و صنعت در این ناحیه یکسان است. در جلگه‌های پرآب آن، برنج کشت می‌شود. ابزار مهندسی و فولاد، پارچه، پوشاک، شیشه، و لاستیک نیز در شهرهای مختلف آن تولید می‌شوند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م، سطح بالای زندگی سبب هجوم مهاجران از سایر نقاط ایتالیا به این ناحیه شد. از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۱م جمعیت آن ۸ درصد افزایش یافت و در همین دوره جمعیت استان تورینو ۲۶ درصد افزوده شد.