گروه پل: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:36076400-1.jpg|بندانگشتی|ارنست لودویگ کرشنر: Die Maler der "Brücke" ]] | |||
گروهِ پُل (Brücke) | گروهِ پُل (Brücke) | ||
گروهی از هنرمندان اکسپرسیونیست<ref>expressionist | گروهی از هنرمندان اکسپرسیونیست<ref>expressionist | ||
</ref> آلمان (← [[اکسپرسیونیسم_(هنر)|اکسپرسیونیسم_(هنر)]]) که از ۱۹۰۵ تا | </ref> آلمان (← [[اکسپرسیونیسم_(هنر)|اکسپرسیونیسم_(هنر)]]) که از ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۳م، نخست در [[درسدن]]<ref>Dresden </ref> و سپس در [[برلین]] فعال بودند. اعضای گروه این نام را برگزیدند چرا که میخواستند پلی بهسوی آیندهای نوین و خلاق برقرار سازند، با اینهمه هیچگاه نتوانستند این هنر آینده را تعریف کنند، و هدفهایشان روشن و شفافنشده باقی ماند. آثارشان طغیانی برضد آداب و قواعد طبقۀ متوسط، و تلاشی برای خلق هنری هماهنگ با زندگی مدرن بود. آنان نخستین جنبش آگاهانۀ مدرن را در [[آلمانی، هنر|هنر آلمان]] پدید آوردند و تأثیری بنیادین برجا گذاشتند. در عمل، تحت تأثیر [[مونش، ادوارد (۱۸۶۳ـ۱۹۴۴)|مونش]]<ref>Munch </ref> و [[هودلر، فردیناند (۱۸۵۳ـ۱۹۱۸)|هودلر]]<ref>Hodler </ref> دربرابر [[رئالیسم (هنر و ادبیات)|رئالیسم]]<ref>realism </ref> و امپرسیونیسم<ref>Impressionism </ref> شوریدند و روایتی غلیظ و تشویشآمیز از اکسپرسیونیسم عرضه کردند که از کارهای [[ون گوگ، ونسان (۱۸۵۳ـ۱۸۹۰)|ونگوگ]]<ref>van Gogh </ref>، [[گوگن، پل (۱۸۴۸ـ۱۹۰۳)|گوگن]]<ref>Gauguin </ref>، نبیها<ref>Nabis </ref> و فُوو<ref>fauve </ref>ها مایه میگرفت. گروه پل به پیشوایی چهار دانشجوی جوانِ رشتۀ معماری، در کالج فنی درِسْدِن<ref>Dresden Technical College</ref> پا گرفت. [[کیرشنر، ارنست لودویگ (۱۸۸۰ـ۱۹۳۸)|ارنست لودویگ کیرشنر]]<ref> Ernst Ludwig Kirchner </ref>، شخصیت اصلی گروه، و تنها کسی بود که نقاشی را بهطور حرفهای آموخته بود. سه عضو دیگر عبارت بودند از [[هکل، اریش (۱۸۸۳ـ۱۹۷۰)|اریش هِکِل]]<ref>Erich Heckel </ref> و [[اشمیت ـ روتلوف، کارل (۱۸۸۴ـ۱۹۷۶)|کارل اشمیت ـ روتلوف]]<ref>Karl Schmidt-Rottluff </ref> و عضو کمتر شناختهشدۀ گروه، فریتس بلیل<ref>Fritz Bleyl </ref>. بعدها هنرمندان دیگری نیز به گروه پیوستند، ازجمله [[نولده، امیل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۶)|امیل نولده]]<ref>Emil Nolde </ref> که بهمدت، هجده ماه (۱۹۰۶ـ۱۹۰۷م)، عضو آن بود. چند تن از نقاشان غیرآلمانی که با اهداف گروه همدل بودند بهعنوان «اعضای همبسته<ref>corresponding members </ref>»، برای شرکت در نمایشگاه گروه پل دعوت شدند. گروه پل بیش از بیست نمایشگاه از آثار خود برپا کرد، و مجموعههای چاپیِ آثار این نمایشگاهها را منتشر ساخت. آنان به چاپ دستی<ref>printmaking</ref> بسیار اهمیت میدادند و در احیای باسمۀ چوبی<ref> woodcut</ref> نقش مهمی داشتند. شکلهای صریح و زاویهدار را در آثارشان بهکار میبردند، که اغلب بیانگر هیجان شدید و اضطراب بود. تا ۱۹۱۱م همۀ اعضای آلمانی گروه پل به برلین رفتند، که بهلحاظ فعالیت هنری از درسدن مرکز فعالتری بود. دو سال بعد، اختلافهای شخصی، به انحلال گروه منجر گردید. در ۱۹۶۷م موزهای مختص آثار هنرمندان گروه پل در برلین گشایش یافت. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۴
گروهِ پُل (Brücke)
گروهی از هنرمندان اکسپرسیونیست[۱] آلمان (← اکسپرسیونیسم_(هنر)) که از ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۳م، نخست در درسدن[۲] و سپس در برلین فعال بودند. اعضای گروه این نام را برگزیدند چرا که میخواستند پلی بهسوی آیندهای نوین و خلاق برقرار سازند، با اینهمه هیچگاه نتوانستند این هنر آینده را تعریف کنند، و هدفهایشان روشن و شفافنشده باقی ماند. آثارشان طغیانی برضد آداب و قواعد طبقۀ متوسط، و تلاشی برای خلق هنری هماهنگ با زندگی مدرن بود. آنان نخستین جنبش آگاهانۀ مدرن را در هنر آلمان پدید آوردند و تأثیری بنیادین برجا گذاشتند. در عمل، تحت تأثیر مونش[۳] و هودلر[۴] دربرابر رئالیسم[۵] و امپرسیونیسم[۶] شوریدند و روایتی غلیظ و تشویشآمیز از اکسپرسیونیسم عرضه کردند که از کارهای ونگوگ[۷]، گوگن[۸]، نبیها[۹] و فُوو[۱۰]ها مایه میگرفت. گروه پل به پیشوایی چهار دانشجوی جوانِ رشتۀ معماری، در کالج فنی درِسْدِن[۱۱] پا گرفت. ارنست لودویگ کیرشنر[۱۲]، شخصیت اصلی گروه، و تنها کسی بود که نقاشی را بهطور حرفهای آموخته بود. سه عضو دیگر عبارت بودند از اریش هِکِل[۱۳] و کارل اشمیت ـ روتلوف[۱۴] و عضو کمتر شناختهشدۀ گروه، فریتس بلیل[۱۵]. بعدها هنرمندان دیگری نیز به گروه پیوستند، ازجمله امیل نولده[۱۶] که بهمدت، هجده ماه (۱۹۰۶ـ۱۹۰۷م)، عضو آن بود. چند تن از نقاشان غیرآلمانی که با اهداف گروه همدل بودند بهعنوان «اعضای همبسته[۱۷]»، برای شرکت در نمایشگاه گروه پل دعوت شدند. گروه پل بیش از بیست نمایشگاه از آثار خود برپا کرد، و مجموعههای چاپیِ آثار این نمایشگاهها را منتشر ساخت. آنان به چاپ دستی[۱۸] بسیار اهمیت میدادند و در احیای باسمۀ چوبی[۱۹] نقش مهمی داشتند. شکلهای صریح و زاویهدار را در آثارشان بهکار میبردند، که اغلب بیانگر هیجان شدید و اضطراب بود. تا ۱۹۱۱م همۀ اعضای آلمانی گروه پل به برلین رفتند، که بهلحاظ فعالیت هنری از درسدن مرکز فعالتری بود. دو سال بعد، اختلافهای شخصی، به انحلال گروه منجر گردید. در ۱۹۶۷م موزهای مختص آثار هنرمندان گروه پل در برلین گشایش یافت.