تای یوآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
 
تای‌یوآن (Taiyuan)<br/> {{جعبه اطلاعات شهرهای آسیا
تای‌یوآن (Taiyuan)<br/> [[File:14061500.jpg|thumb|معبد دوقلوي تاي‌يوآن در چين]]
 
{{جعبه اطلاعات شهرهای آسیا
|نام فارسی =تای یوآن
|نام فارسی =تای یوآن
|نام لاتین =Taiyuan
|نام لاتین =Taiyuan
خط ۱۷: خط ۱۴:
|بناهای مهم=
|بناهای مهم=
}}
}}
 
[[پرونده:14061500-1.jpg|بندانگشتی|معبد دوقلوی تای‌یوآن در چين]]
مرکز استان [[شانسی]]<ref>Shanxi</ref>، در شمال [[چین]]، کنار رود [[فن هه]]<ref>River Fen He </ref>، با 5,305,061 نفر جمعیت (2020) و 6,959 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع 800 متری از سطح دریا قرار دارد. در منطقه‌ای سرشار از معادن [[زغال سنگ]] و [[آهن]] واقع شده و از مهم‌ترین مراکز [[صنایع سنگین]] در شمال چین است؛ تولیدات آن عبارت‌اند از ماشین‌آلات سنگین و [[کشاورزی]]، آهن، [[فولاد]]، و پارچه. تای‌یوآن، که قبلاً شهری با برج و بارو بود، در قرن ۳پ‌م ساخته شد و به‌سبب واقع‌شدن بر سر راه تهاجم به شمال چین اهمیت داشت. در زمان سلسلۀ ویی شمالی<ref>Northern Wei </ref> (۳۸۶ـ۵۳۵م) مرکز [[بودا، آیین|آیین بودا]] بود و در آغاز قرن ۹م، مرکز شورش برضد [[تانگ، سلسله|سلسلۀ تانگ]]<ref>Tong </ref> بود. تای‌یوآن تا ۹۷۹م، در زمان دومین امپراتور سونگ<ref>Song</ref>، با بقیۀ چین متحد نشد؛ او شهر را ویران کرد و مسیر رود فن هه را تغییر داد تا اثری از شهر برجا نماند. تای‌یوآن در ۹۸۲م در محل جدید بنا شد. در زمان [[مینگ، سلسله (قرون ۱۴ تا ۱۷)|سلسلۀ مینگ]] (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴م) مرکز استان شانسی شد. در ۱۶۴۴ مرکز شورش برضد سلسلۀ مینگ بود، و مغلوب مهاجمان [[منچو]]<ref> Manchu </ref> شد که سلسلۀ [[چینگ]]<ref>Qing</ref> را تأسیس کردند؛ این رویداد تا پایان حکومت سلسلۀ چینگ در تای‌یوآن روز تعطیل بود.
مرکز استان [[شانسی]]<ref>Shanxi</ref>، در شمال [[چین]]، کنار رود [[فن هه]]<ref>River Fen He </ref>، با 5,305,061 نفر جمعیت (2020) و 6,959 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع 800 متری از سطح دریا قرار دارد. در منطقه‌ای سرشار از معادن [[زغال سنگ]] و [[آهن]] واقع شده و از مهم‌ترین مراکز [[صنایع سنگین]] در شمال چین است؛ تولیدات آن عبارت‌اند از ماشین‌آلات سنگین و [[کشاورزی]]، آهن، [[فولاد]]، و پارچه. تای‌یوآن، که قبلاً شهری با برج و بارو بود، در قرن ۳پ‌م ساخته شد و به‌سبب واقع‌شدن بر سر راه تهاجم به شمال چین اهمیت داشت. در زمان سلسلۀ ویی شمالی<ref>Northern Wei </ref> (۳۸۶ـ۵۳۵م) مرکز [[بودا، آیین|آیین بودا]] بود و در آغاز قرن ۹م، مرکز شورش برضد [[تانگ، سلسله|سلسلۀ تانگ]]<ref>Tong </ref> بود. تای‌یوآن تا ۹۷۹م، در زمان دومین امپراتور سونگ<ref>Song</ref>، با بقیۀ چین متحد نشد؛ او شهر را ویران کرد و مسیر رود فن هه را تغییر داد تا اثری از شهر برجا نماند. تای‌یوآن در ۹۸۲م در محل جدید بنا شد. در زمان [[مینگ، سلسله (قرون ۱۴ تا ۱۷)|سلسلۀ مینگ]] (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴م) مرکز استان شانسی شد. در ۱۶۴۴ مرکز شورش برضد سلسلۀ مینگ بود، و مغلوب مهاجمان [[منچو]]<ref> Manchu </ref> شد که سلسلۀ [[چینگ]]<ref>Qing</ref> را تأسیس کردند؛ این رویداد تا پایان حکومت سلسلۀ چینگ در تای‌یوآن روز تعطیل بود.



نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۷

تای‌یوآن (Taiyuan)

تای یوآن
نام فارسی تای یوآن
نام لاتین Taiyuan
کشور چین
ایالت شانسی
موقعیت شمال چین
جمعیت 5,305,061 نفر (2020)
تولیدات و صنایع مهم ماشین آلات سنگین و کشاورزی، آهن، فولاد، و پارچه
معبد دوقلوی تای‌یوآن در چين

مرکز استان شانسی[۱]، در شمال چین، کنار رود فن هه[۲]، با 5,305,061 نفر جمعیت (2020) و 6,959 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع 800 متری از سطح دریا قرار دارد. در منطقه‌ای سرشار از معادن زغال سنگ و آهن واقع شده و از مهم‌ترین مراکز صنایع سنگین در شمال چین است؛ تولیدات آن عبارت‌اند از ماشین‌آلات سنگین و کشاورزی، آهن، فولاد، و پارچه. تای‌یوآن، که قبلاً شهری با برج و بارو بود، در قرن ۳پ‌م ساخته شد و به‌سبب واقع‌شدن بر سر راه تهاجم به شمال چین اهمیت داشت. در زمان سلسلۀ ویی شمالی[۳] (۳۸۶ـ۵۳۵م) مرکز آیین بودا بود و در آغاز قرن ۹م، مرکز شورش برضد سلسلۀ تانگ[۴] بود. تای‌یوآن تا ۹۷۹م، در زمان دومین امپراتور سونگ[۵]، با بقیۀ چین متحد نشد؛ او شهر را ویران کرد و مسیر رود فن هه را تغییر داد تا اثری از شهر برجا نماند. تای‌یوآن در ۹۸۲م در محل جدید بنا شد. در زمان سلسلۀ مینگ (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴م) مرکز استان شانسی شد. در ۱۶۴۴ مرکز شورش برضد سلسلۀ مینگ بود، و مغلوب مهاجمان منچو[۶] شد که سلسلۀ چینگ[۷] را تأسیس کردند؛ این رویداد تا پایان حکومت سلسلۀ چینگ در تای‌یوآن روز تعطیل بود.


  1. Shanxi
  2. River Fen He
  3. Northern Wei
  4. Tong
  5. Song
  6. Manchu
  7. Qing