مانتنیا، آندرآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه|عنوان=آندرآ مانتنیا|نام=Andrea Mantegna|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=ویچنتسا ح ۱۴۳۱م|تاریخ مرگ=۱۵۰۶م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش و حکاک باسمه‌کار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=دیوارنگاره‌های کلیسای ارمیتانی، سوگواری (بررا، میلان)، مریم پیروزی (لوور، پاریس)، پارناسوس و غلبه فضیلت بر رذیلت (لوور، پاریس)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
[[پرونده:38082100-3.jpg|بندانگشتی|مریم پیروزی اثر آندرآ مانتنیا]]
مانتِنیا، آندرِآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶م)(Mantegna, Andrea)<br>


مانْتِنیا، آنْدرِآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶)(Mantegna, Andrea)<br>
نقاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver</ref> ایتالیایی. مضامین دینی و اسطوره‌ای می‌کشید، و آثارش به‌سبب شیوۀ مشهورش با نام ''آل‌آنتیکا''<ref>''all’antica'' </ref>، که عناصری از معماری و مجسمه‌سازی باستانی روم داشت، و نیز استفادۀ خلاقانه از ژرفانمایی<ref>perspective </ref>، مشهور بودند. مانتنیا در [[ویچنتسا، شهر|ویچنتسا]]<ref>Vicenza</ref> به‌دنیا آمد. نزد فرانچسکو اسکوارچونه<ref>Francesco Squarcione</ref> در [[پادوا، شهر|پادوا]]<ref>Padua </ref> بزرگ شد و تعلیم دید؛ هنوز یازده سال نداشت که استادش او را به عضویت صنف نقاشان درآورد. همچون اسکوارچونه و بیشتر هنرمندان شمال [[ایتالیا]]، از مجسمه‌های [[دوناتلو|دوناتلّو]]<ref>Donatello </ref> در پادوئا تأثیر گرفت و بعدها از آثار نقاشان فلورانسی<ref>Florentine </ref>، [[اوتچلو، پائولو|اوتچلّو]]<ref>Uccello</ref> و [[لیپی، فیلیپینو (ح ۱۴۵۷م ـ۱۵۰۴)|فیلیپّو لیپّی]]<ref>Filippo Lippi </ref>، تأثیر پذیرفت. افزون بر سبک‌های فلورانسی، شیوۀ ونیزی<ref>Venetian </ref> هم، به‌ویژه سبک یاکوپو بلّینی<ref>Jacopo Bellini</ref> ـ که مانتنیا در ۱۴۵۳م با دخترش لودوویزیا<ref>Lodovisia</ref> ازدواج کرد ـ در او تأثیر گذاشت. دیوارنگاره<ref>fresco </ref>هایی که در ۱۴۸۸م در [[واتیکان]] اجرا کرد بعدها ازبین رفت، ولی مجموعه نقاشی‌های [[تمپرا]]<ref>tempera </ref>ی ''پیروزی سزار''<ref>''Triumph of Caesar'' </ref> (۱۴۹۰م)، که برای خانوادۀ [[گونتساگا]]<ref>Gonzaga</ref> کشید، در همپتون کورت<ref>Hampton Court </ref> لندن باقی است. اولین نقاشی‌هایی که موجب شهرتش شدند، دیوارنگاره‌های کلیسای اِرِمیتانی<ref>Eremitani</ref> در پادوئا بودند (۱۴۴۹ـ۱۴۵۴م)، که تقریباً تمام آن‌ها به‌جز دو بخش که به ونیز منتقل شدند، در [[جنگ جهانی دوم]] ازبین رفتند. برخی از نقاشی‌های متأخرش عبارت‌اند از ''سوگواری''<ref>''Lamentation''</ref> (بررا<ref>Brera</ref>، [[میلان، شهر|میلان]]) با کوتاه‌نمایی نظرگیر پیکر مسیح؛ ''مریم پیروزی''<ref>Madonna della Vittoria </ref> ([[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])، در بزرگداشت پیروزی مانتوائیان<ref>Mantuan</ref> بر فرانسویان؛ و دو نقاشیِ ''پارناسوس''<ref>''Parnassus'' </ref> و ''غلبۀ فضیلت بر رذیلت''<ref>''Virtue Triumphant over Vice''</ref> (لوور، پاریس) که برای اتاق ایزابلّا دِ استه<ref>Isabella d’Este</ref> در [[مانتووا، شهر|مانتووا]] ساخته شدند و واجد تخیّلی ظریف‌اند که با خشکی حاکم بر دیگر آثار مانتنیا متفاوت‌اند. سبک کار و سایه‌زنی او با خطوط مستقیم بر لوح‌های مسی بسیار بدیع‌اند؛ این زمره آثارش نیز مضامین دینی و اسطوره‌ای دارند.<!--38082100-->
[[پرونده: 38082100.jpg | بندانگشتی|سوگواري بر پيکر مسيح، اثر آندرآ مانتنيا]]نقاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver</ref> ایتالیایی. مضامین دینی و اسطوره‌ای می‌کشید، و آثارش به‌سبب شیوۀ مشهورش با نام ''آل‌آنتیکا''<ref>''all’antica'' </ref>، که عناصری از معماری و مجسمه‌سازی باستانی روم داشت، و نیز استفادۀ خلاقانه از ژرفانمایی<ref>perspective </ref>، مشهور بودند. مانتنیا در ویچنتسا<ref>Vicenza</ref> به‌دنیا آمد. نزد فرانچسکو اسکوارچونه<ref>Francesco Squarcione</ref> در پادوا<ref>Padua </ref> بزرگ شد و تعلیم دید؛ هنوز یازده سال نداشت که استادش او را به عضویت صنف نقاشان درآورد. همچون اسکوارچونه و بیشتر هنرمندان شمال ایتالیا، از مجسمه‌های دوناتلّو<ref>Donatello </ref> در پادوئا تأثیر گرفت و بعدها از آثار نقاشان فلورانسی<ref>Florentine </ref>، اوتچلّو<ref>Uccello</ref> و فیلیپّو لیپّی<ref>Filippo Lippi </ref>، تأثیر پذیرفت. افزون بر سبک‌های فلورانسی، شیوۀ ونیزی<ref>Venetian </ref> هم، به‌ویژه سبک یاکوپو بلّینی<ref>Jacopo Bellini</ref> ـ که مانتنیا در ۱۴۵۳م با دخترش لودوویزیا<ref>Lodovisia</ref> ازدواج کرد ـ در او تأثیر گذاشت. دیوارنگاره<ref>fresco </ref>هایی که در ۱۴۸۸م در واتیکان اجرا کرد بعدها ازبین رفت، ولی مجموعه نقاشی‌های تمپرا<ref>tempera </ref>ی ''پیروزی سزار''<ref>''Triumph of Caesar'' </ref> (۱۴۹۰م)، که برای خانوادۀ گونتساگا<ref>Gonzaga</ref> کشید، در همپتون کورت<ref>Hampton Court </ref> لندن باقی است. اولین نقاشی‌هایی که موجب شهرتش شدند، دیوارنگاره‌های کلیسای اِرِمیتانی<ref>Eremitani</ref> در پادوئا بودند (۱۴۴۹ـ۱۴۵۴م)، که تقریباً تمام آن‌ها به‌جز دو بخش که به ونیز منتقل شدند، در جنگ جهانی دوم ازبین رفتند. برخی از نقاشی‌های متأخرش عبارت‌اند از ''سوگواری''<ref>''Lamentation''</ref> (بررا<ref>Brera</ref>، میلان) با کوتاه‌نمایی نظرگیر پیکر مسیح؛ ''مریم پیروزی''<ref>Madonna della Vittoria </ref> (لوور<ref>Louvre </ref>، پاریس)، در بزرگداشت پیروزی مانتوائیان<ref>Mantuan</ref> بر فرانسویان؛ و دو نقاشیِ ''پارناسوس''<ref>''Parnassus'' </ref> و ''غلبۀ فضیلت بر رذیلت''<ref>''Virtue Triumphant over Vice''</ref> (لوور، پاریس) که برای اتاق ایزابلّا دِ استه<ref>Isabella d’Este</ref> در مانتووا ساخته شدند و واجد تخیّلی ظریف‌اند که با خشکی حاکم بر دیگر آثار مانتنیا متفاوت‌اند. سبک کار و سایه‌زنی او با خطوط مستقیم بر لوح‌های مسی بسیار بدیع‌اند؛ این زمره آثارش نیز مضامین دینی و اسطوره‌ای دارند.<!--38082100-->




نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۰

آندرآ مانتنیا
Andrea Mantegna
زادروز ویچنتسا ح ۱۴۳۱م
درگذشت ۱۵۰۶م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی نقاش و حکاک باسمه‌کار
آثار دیوارنگاره‌های کلیسای ارمیتانی، سوگواری (بررا، میلان)، مریم پیروزی (لوور، پاریس)، پارناسوس و غلبه فضیلت بر رذیلت (لوور، پاریس)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
مریم پیروزی اثر آندرآ مانتنیا

مانتِنیا، آندرِآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶م)(Mantegna, Andrea)

نقاش و حکاک باسمه‌کار[۱] ایتالیایی. مضامین دینی و اسطوره‌ای می‌کشید، و آثارش به‌سبب شیوۀ مشهورش با نام آل‌آنتیکا[۲]، که عناصری از معماری و مجسمه‌سازی باستانی روم داشت، و نیز استفادۀ خلاقانه از ژرفانمایی[۳]، مشهور بودند. مانتنیا در ویچنتسا[۴] به‌دنیا آمد. نزد فرانچسکو اسکوارچونه[۵] در پادوا[۶] بزرگ شد و تعلیم دید؛ هنوز یازده سال نداشت که استادش او را به عضویت صنف نقاشان درآورد. همچون اسکوارچونه و بیشتر هنرمندان شمال ایتالیا، از مجسمه‌های دوناتلّو[۷] در پادوئا تأثیر گرفت و بعدها از آثار نقاشان فلورانسی[۸]، اوتچلّو[۹] و فیلیپّو لیپّی[۱۰]، تأثیر پذیرفت. افزون بر سبک‌های فلورانسی، شیوۀ ونیزی[۱۱] هم، به‌ویژه سبک یاکوپو بلّینی[۱۲] ـ که مانتنیا در ۱۴۵۳م با دخترش لودوویزیا[۱۳] ازدواج کرد ـ در او تأثیر گذاشت. دیوارنگاره[۱۴]هایی که در ۱۴۸۸م در واتیکان اجرا کرد بعدها ازبین رفت، ولی مجموعه نقاشی‌های تمپرا[۱۵]ی پیروزی سزار[۱۶] (۱۴۹۰م)، که برای خانوادۀ گونتساگا[۱۷] کشید، در همپتون کورت[۱۸] لندن باقی است. اولین نقاشی‌هایی که موجب شهرتش شدند، دیوارنگاره‌های کلیسای اِرِمیتانی[۱۹] در پادوئا بودند (۱۴۴۹ـ۱۴۵۴م)، که تقریباً تمام آن‌ها به‌جز دو بخش که به ونیز منتقل شدند، در جنگ جهانی دوم ازبین رفتند. برخی از نقاشی‌های متأخرش عبارت‌اند از سوگواری[۲۰] (بررا[۲۱]، میلان) با کوتاه‌نمایی نظرگیر پیکر مسیح؛ مریم پیروزی[۲۲] (لوور[۲۳]، پاریس)، در بزرگداشت پیروزی مانتوائیان[۲۴] بر فرانسویان؛ و دو نقاشیِ پارناسوس[۲۵] و غلبۀ فضیلت بر رذیلت[۲۶] (لوور، پاریس) که برای اتاق ایزابلّا دِ استه[۲۷] در مانتووا ساخته شدند و واجد تخیّلی ظریف‌اند که با خشکی حاکم بر دیگر آثار مانتنیا متفاوت‌اند. سبک کار و سایه‌زنی او با خطوط مستقیم بر لوح‌های مسی بسیار بدیع‌اند؛ این زمره آثارش نیز مضامین دینی و اسطوره‌ای دارند.


  1. ↑ engraver
  2. ↑ all’antica
  3. ↑ perspective
  4. ↑ Vicenza
  5. ↑ Francesco Squarcione
  6. ↑ Padua
  7. ↑ Donatello
  8. ↑ Florentine
  9. ↑ Uccello
  10. ↑ Filippo Lippi
  11. ↑ Venetian
  12. ↑ Jacopo Bellini
  13. ↑ Lodovisia
  14. ↑ fresco
  15. ↑ tempera
  16. ↑ Triumph of Caesar
  17. ↑ Gonzaga
  18. ↑ Hampton Court
  19. ↑ Eremitani
  20. ↑ Lamentation
  21. ↑ Brera
  22. ↑ Madonna della Vittoria
  23. ↑ Louvre
  24. ↑ Mantuan
  25. ↑ Parnassus
  26. ↑ Virtue Triumphant over Vice
  27. ↑ Isabella d’Este
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=مانتنیا،_آندرآ_(ح_۱۴۳۱م_ـ۱۵۰۶)&oldid=2010199889»