تئورل، آکسل: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =آکسل | |عنوان =آکسل تئورل | ||
|نام =Axel Theorell | |نام =Axel Theorell | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۰: | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۸۲م | |تاریخ مرگ=۱۹۸۲م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت=سوئدی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل=دکترای پزشکی از | |تحصیلات و محل تحصیل=دکترای پزشکی از مؤسسه کارولینسکای استکهلم (۱۹۳۰م) | ||
| شغل و تخصص اصلی =زیست شیمی دان | | شغل و تخصص اصلی =زیست شیمی دان | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =دانشیار بیوشیمی دانشگاه اوپسالا (۱۹۳۲ تا | |سمت =دانشیار بیوشیمی دانشگاه اوپسالا (۱۹۳۲ تا ۱۹۳۳م)، ریاست بخش زیست شیمی موسسه پزشکی نوبل (۱۹۳۷)، رییس آکادمی سلطنتی علوم سوید، رییس اتحادیه بین المللی زیست شیمی | ||
|جوایز و افتخارات =نوبل پزشکی و فیزیولوژی، به سبب | |جوایز و افتخارات =نوبل پزشکی و فیزیولوژی، به سبب پژوهشهایش درباره آنزیمهای تسهیل کننده واکنشهای اکسایش (۱۹۵۵م) | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =شیمی و بیوشیمی | |گروه مقاله =شیمی و بیوشیمی | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم =کشف | |فعالیت های مهم =کشف لیپوپروتئینهای موجود در خون، تهیه آنزیم میوگلوبین بصورت خالص | ||
|رشته = | |رشته = | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>زیستشیمیدان سوئدی. پژوهشهایش دربارۀ آنزیمهای تسهیلکنندۀ واکنشهای اکسایش، منجر به درک بهتر سازوکار عملکرد آنزیمها و کشف چگونگی استفادۀ بدن از مواد مغذی برای تولید انرژی در حضور اکسیژن شد. این پژوهشها باعث شد که جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی | }}تِئورِل، آکْسِل (۱۹۰۳ـ۱۹۸۲م)(Theorell, Axel)<br> | ||
[[پرونده: 14316300.jpg | بندانگشتی|تِئورِل، آکْسِل]]<p>زیستشیمیدان سوئدی. پژوهشهایش دربارۀ آنزیمهای تسهیلکنندۀ واکنشهای اکسایش، منجر به درک بهتر سازوکار عملکرد آنزیمها و کشف چگونگی استفادۀ بدن از مواد مغذی برای تولید انرژی در حضور اکسیژن شد. این پژوهشها باعث شد که جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۵۵م را به دست آورد. تئورل دانشنامۀ دکترای پزشکی خود را در ۱۹۳۰م از مؤسسه کارولینسکا<ref>Karolinska Institute</ref>ی استکهلم گرفت. در دوره دانشجویی، لیپوپروتئینها<ref name=":0">Lipoproteins </ref>ی موجود در خون را کشف کرد. از ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۳م، دانشیار بیوشیمی دانشگاه اوپسالا بود و با اِسوِدبِرگ<ref>Svedberg</ref> در زمینۀ اولترا سانتریفوژ تحقیق میکرد. در این دوره، آنزیم میوگلوبین<ref>myoglobin </ref> را بهصورت خالص بلوری تهیه و بررسی کرد. همچنین، مطالعاتی هم در زمینۀ آنزیم سیتوکروم سی<ref>cytochrome-C </ref> صورت داد که در تنفس یاختهای دخالت دارد. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۵م، تئورل با اوتو واربورگ<ref>Otto Warburg </ref> دربارۀ آنزیم زرد به تحقیق پرداخت. این آنزیم در مخمر، قلب، و شیر یافت میشود. او کشف کرد که این آنزیم حاوی نوعی کوآنزیم<ref>Coenzyme </ref> غیر پروتئینی با نام ریبوفلاوین فسفات<ref>riboflavin phosphate</ref> (ویتامین ب۲) و نوعی آپوآنزیم<ref>opoenzyme </ref> پروتئینی است. تئورل در ۱۹۳۷م، به ریاست بخش زیستشیمی مؤسسه پزشکی نوبل<ref>Nobel Medical Institute </ref> در استکهلم انتخاب شد. همچنین، رئیس آکادمی سلطنتی علوم سوئد<ref>Swedish Royal Academy of Science</ref> و اتحادیۀ بینالمللی زیستشیمی<ref>International Union of Biochemistry</ref> نیز بود.</p><!--14316300--> | |||
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۳۰
| آکسل تئورل Axel Theorell | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۳م |
| درگذشت | ۱۹۸۲م |
| ملیت | سوئدی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای پزشکی از مؤسسه کارولینسکای استکهلم (۱۹۳۰م) |
| شغل و تخصص اصلی | زیست شیمی دان |
| فعالیت های مهم | کشف لیپوپروتئینهای موجود در خون، تهیه آنزیم میوگلوبین بصورت خالص |
| سمت | دانشیار بیوشیمی دانشگاه اوپسالا (۱۹۳۲ تا ۱۹۳۳م)، ریاست بخش زیست شیمی موسسه پزشکی نوبل (۱۹۳۷)، رییس آکادمی سلطنتی علوم سوید، رییس اتحادیه بین المللی زیست شیمی |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | نوبل پزشکی و فیزیولوژی، به سبب پژوهشهایش درباره آنزیمهای تسهیل کننده واکنشهای اکسایش (۱۹۵۵م) |
تِئورِل، آکْسِل (۱۹۰۳ـ۱۹۸۲م)(Theorell, Axel)
زیستشیمیدان سوئدی. پژوهشهایش دربارۀ آنزیمهای تسهیلکنندۀ واکنشهای اکسایش، منجر به درک بهتر سازوکار عملکرد آنزیمها و کشف چگونگی استفادۀ بدن از مواد مغذی برای تولید انرژی در حضور اکسیژن شد. این پژوهشها باعث شد که جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۵۵م را به دست آورد. تئورل دانشنامۀ دکترای پزشکی خود را در ۱۹۳۰م از مؤسسه کارولینسکا[۱]ی استکهلم گرفت. در دوره دانشجویی، لیپوپروتئینها[۲]ی موجود در خون را کشف کرد. از ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۳م، دانشیار بیوشیمی دانشگاه اوپسالا بود و با اِسوِدبِرگ[۳] در زمینۀ اولترا سانتریفوژ تحقیق میکرد. در این دوره، آنزیم میوگلوبین[۴] را بهصورت خالص بلوری تهیه و بررسی کرد. همچنین، مطالعاتی هم در زمینۀ آنزیم سیتوکروم سی[۵] صورت داد که در تنفس یاختهای دخالت دارد. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۵م، تئورل با اوتو واربورگ[۶] دربارۀ آنزیم زرد به تحقیق پرداخت. این آنزیم در مخمر، قلب، و شیر یافت میشود. او کشف کرد که این آنزیم حاوی نوعی کوآنزیم[۷] غیر پروتئینی با نام ریبوفلاوین فسفات[۸] (ویتامین ب۲) و نوعی آپوآنزیم[۹] پروتئینی است. تئورل در ۱۹۳۷م، به ریاست بخش زیستشیمی مؤسسه پزشکی نوبل[۱۰] در استکهلم انتخاب شد. همچنین، رئیس آکادمی سلطنتی علوم سوئد[۱۱] و اتحادیۀ بینالمللی زیستشیمی[۱۲] نیز بود.