دبی، ادریس: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ دبی، ادریس (۱۹۵۲) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به دبی، ادریس منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = ادریس دبی | |عنوان = ادریس دبی | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۷: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت =رئیسجمهور موقت چاد (از ۱۹۹۰) و رئیسجمهور قانونی چاد (از ۱۹۹۶) | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>نظامی و سیاستمدار اهل چاد، از ۱۹۹۰ رئیس موقت و از ۱۹۹۶ رئیسجمهور قانونی آن کشور. در مقام بنیادگذار و رهبر جنبش رهاییبخش میهنی با کودتایی نظامی به قدرت رسید، و با پیروزی در نخستین انتخابات دموکراتیک ریاست جمهوری در ژوئیۀ ۱۹۹۶، ریاست جمهوریش اعتبار قانونی یافت. دبی در بخش شرقی چاد بهدنیا آمد و در ۲۰سالگی به ارتش پیوست. بعدها در فرانسه آموزش خلبانی دید. در ۱۹۷۸، به چاد بازگشت و از حسن هابره دربرابر گوکونی، رئیسجمهور وقت، حمایت کرد و به هابره یاری رساند تا در ۱۹۸۲ به قدرت رسد. سپس، به فرماندهی کل نیروهای مسلح رسید و مشاور نظامی هابره در مقام ریاست جمهوری شد، اما در ۱۹۸۹ پس از متهمشدن به طرحریزی کودتایی از کشور گریخت. در ۱۹۹۰، جنبش رهاییبخش میهنی را بنیاد گذاشت و در پایان همان سال از پایگاهی در سودان هابره را سرنگون کرد و خود را رئیس موقت دولت خواند. او وعده داد که سرانجام حکومت غیرنظامیان از نو در چاد برقرار شود. در ۱۹۹۴ با سرهنگ قذافی، رهبر لیبی، پیمان دوستی امضا کرد. در ژوئیۀ ۱۹۹۶، براساس قانون اساسی چندحزبی جدیدی که از الگوی قانون اساسی فرانسه، با قوۀ مجریهای مرکب از رئیسجمهور و نخستوزیر، اقتباس شده بود، به ریاست جمهوری چاد انتخاب شد.</p> | }}[[پرونده: 20065100.jpg | بندانگشتی|دِبي، اِدْريس]] | ||
دِبی، اِدْریس (۱۹۵۲)(Deby, Idriss)<br><p>نظامی و سیاستمدار اهل چاد، از ۱۹۹۰ رئیس موقت و از ۱۹۹۶ رئیسجمهور قانونی آن کشور. در مقام بنیادگذار و رهبر جنبش رهاییبخش میهنی با کودتایی نظامی به قدرت رسید، و با پیروزی در نخستین انتخابات دموکراتیک ریاست جمهوری در ژوئیۀ ۱۹۹۶، ریاست جمهوریش اعتبار قانونی یافت. دبی در بخش شرقی چاد بهدنیا آمد و در ۲۰سالگی به ارتش پیوست. بعدها در فرانسه آموزش خلبانی دید. در ۱۹۷۸، به چاد بازگشت و از حسن هابره دربرابر گوکونی، رئیسجمهور وقت، حمایت کرد و به هابره یاری رساند تا در ۱۹۸۲ به قدرت رسد. سپس، به فرماندهی کل نیروهای مسلح رسید و مشاور نظامی هابره در مقام ریاست جمهوری شد، اما در ۱۹۸۹ پس از متهمشدن به طرحریزی کودتایی از کشور گریخت. در ۱۹۹۰، جنبش رهاییبخش میهنی را بنیاد گذاشت و در پایان همان سال از پایگاهی در سودان هابره را سرنگون کرد و خود را رئیس موقت دولت خواند. او وعده داد که سرانجام حکومت غیرنظامیان از نو در چاد برقرار شود. در ۱۹۹۴ با سرهنگ قذافی، رهبر لیبی، پیمان دوستی امضا کرد. در ژوئیۀ ۱۹۹۶، براساس قانون اساسی چندحزبی جدیدی که از الگوی قانون اساسی فرانسه، با قوۀ مجریهای مرکب از رئیسجمهور و نخستوزیر، اقتباس شده بود، به ریاست جمهوری چاد انتخاب شد.</p> | |||
<br><!--20065100--> | <br><!--20065100--> | ||
[[رده:تاریخ جهان]] | [[رده:تاریخ جهان]] | ||
[[رده:سایر کشورها و حکومت های افریقایی]] | [[رده:سایر کشورها و حکومت های افریقایی]] | ||
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۲۷
| ادریس دبی Idriss Deby | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۵۲م |
| ملیت | اهل چاد |
| شغل و تخصص اصلی | نظامی و سیاستمدار |
| سمت | رئیسجمهور موقت چاد (از ۱۹۹۰) و رئیسجمهور قانونی چاد (از ۱۹۹۶) |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
دِبی، اِدْریس (۱۹۵۲)(Deby, Idriss)
نظامی و سیاستمدار اهل چاد، از ۱۹۹۰ رئیس موقت و از ۱۹۹۶ رئیسجمهور قانونی آن کشور. در مقام بنیادگذار و رهبر جنبش رهاییبخش میهنی با کودتایی نظامی به قدرت رسید، و با پیروزی در نخستین انتخابات دموکراتیک ریاست جمهوری در ژوئیۀ ۱۹۹۶، ریاست جمهوریش اعتبار قانونی یافت. دبی در بخش شرقی چاد بهدنیا آمد و در ۲۰سالگی به ارتش پیوست. بعدها در فرانسه آموزش خلبانی دید. در ۱۹۷۸، به چاد بازگشت و از حسن هابره دربرابر گوکونی، رئیسجمهور وقت، حمایت کرد و به هابره یاری رساند تا در ۱۹۸۲ به قدرت رسد. سپس، به فرماندهی کل نیروهای مسلح رسید و مشاور نظامی هابره در مقام ریاست جمهوری شد، اما در ۱۹۸۹ پس از متهمشدن به طرحریزی کودتایی از کشور گریخت. در ۱۹۹۰، جنبش رهاییبخش میهنی را بنیاد گذاشت و در پایان همان سال از پایگاهی در سودان هابره را سرنگون کرد و خود را رئیس موقت دولت خواند. او وعده داد که سرانجام حکومت غیرنظامیان از نو در چاد برقرار شود. در ۱۹۹۴ با سرهنگ قذافی، رهبر لیبی، پیمان دوستی امضا کرد. در ژوئیۀ ۱۹۹۶، براساس قانون اساسی چندحزبی جدیدی که از الگوی قانون اساسی فرانسه، با قوۀ مجریهای مرکب از رئیسجمهور و نخستوزیر، اقتباس شده بود، به ریاست جمهوری چاد انتخاب شد.