مرثیه (فیلم 1354): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
مدیر فیلمبرداری: غلامرضا مجاوری
مدیر فیلمبرداری: غلامرضا مجاوری


تدوینگر: موسی افشار          
تدوینگر: [[موسی افشار بکشلی|موسی افشار]]          


صدابردار: محمد محمدی
صدابردار: محمد محمدی

نسخهٔ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۳۲

پوستر فیلم
پوستر فیلم

فیلم بلند سینمایی به کارگردانی امیر نادری و از آثار متعلق به جریان موج نو سینمای ایران، تولید سال 1354ش. مرثیه در سال 1357 در ایران و از سال 1358 به بعد در چند جشنواره، از جمله جشنوارۀ بین‌­المللی سینمای مؤلف سانرمو[۱] (ایتالیا)، جشنوارۀ بین‌­المللی فیلم پزارو[۲] (ایتالیا)­ و جشنوارۀ بین‌­المللی فیلم لا روشل[۳] (فرانسه) به نمایش درآمده است.

زمان فیلم: 106 دقیقه


خلاصۀ داستان

سید نصرالله كه بیش از هشت سال از عمرش را در زندان گذرانده، پس از آزادی درمی‌­یابد كه جامعه او را نمی‌­پذیرد. نصرالله باخبر می­‌شود كه مادرش سه ماه پیش فوت كرده و فقط تفنگ بادی و تختۀ نشانه­‌اش به جا مانده است. او در كوچه و خیابان، قهوه‌­خانه و خانه­‌های عمومی و خرابه‌­های شهر راه می‌­افتد و سعی می‌­كند آیندۀ روشنی برای خود فراهم كند. او در زندان جوراب‌­بافی یاد گرفته؛ اما در كارگاه‌­های سنتی جوراب­‌بافی كاری برای او نیست. بنابراین برای امرار معاش از همان تفنگ بادی و تختۀ نشانه استفاده می‌­كند. با مشاركت یک لوطی انتری و پرده­‌دار در اتاقكی محقر زندگی می­‌كند. وقتی سید نصرالله به آن دو عادت كرده است، پرده‌­دار با زنی بلیت‌­فروش ازدواج و آنها را ترک می­‌كند. لوطی انتری می‌­میرد و نصرالله با قفس پرنده‌­اش و انتر لوطی تنها می‌­ماند. او یک روز صبح پرندۀ خود را از قفس آزاد می­‌كند و به بیرون شهر می‌­رود. انتر را رها می‌­كند و تفنگ بادی و تخته ­نشانه‌­اش را می­‌فروشد. با پول آن یك بطری مشروب می­‌خرد و آسیمه‌سر در خیابان­‌های شلوغ جنوب شهر خود را گم می‌­كند.


برخی از بازیگران و عوامل تولید

نویسنده: امیر نادری   

تهیه‌کننده: علی مرتضوی

مدیر فیلمبرداری: غلامرضا مجاوری

تدوینگر: موسی افشار       

صدابردار: محمد محمدی

آهنگساز: کامبیز روشن‌روان

بازیگران: منوچهر احمدی؛ رضا شاد؛ محمود بصیری؛ افشید عظیم‌نژاد؛ علی خان‌نار؛ مرتضی امامی؛ رضا یاقوتی


  1. Sanremo
  2. Pesaro
  3. La Rochelle