پارمیجانینو، فرانچسکو (۱۵۰۳ـ۱۵۴۰): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پارْمیجانینو، فرانْچِسکو ( | پارْمیجانینو، فرانْچِسکو (۱۵۰۳ـ۱۵۴۰م)(Parmigianino, Francesco)<br/> {{جعبه زندگینامه | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =فرانچسکو پارمیجانینو | |عنوان =فرانچسکو پارمیجانینو | ||
|نام =Francesco Parmigianino | |نام =Francesco Parmigianino | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۹: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =تابلوی مریم عذرای گردن بلند (ح | |آثار =تابلوی مریم عذرای گردن بلند (ح ۱۵۳۵م)، رؤیای ژروم قدیس | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان | |گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان | ||
| خط ۳۱: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
نقاش و باسمهکار<ref>etcher</ref> ایتالیایی. از برجستهترین مانریست<ref>Mannerists </ref>ها (شیوهگران) بود. مضامین دینی، تکچهرههای شهوانی، و پیکرهای اشرافیِ باریک و کشیدۀ زیبایی پدید آورد، که تابلوی ''مریم عذرای گردن بلند''<ref>''Madonna of the Long Neck'' </ref> (ح | نقاش و باسمهکار<ref>etcher</ref> ایتالیایی. از برجستهترین [[مانریسم|مانریست]]<ref>Mannerists </ref>ها (شیوهگران) بود. مضامین دینی، تکچهرههای شهوانی، و پیکرهای اشرافیِ باریک و کشیدۀ زیبایی پدید آورد، که تابلوی ''مریم عذرای گردن بلند''<ref>''Madonna of the Long Neck'' </ref> (ح ۱۵۳۵م؛ موزۀ [[اوفیتسی]]<ref>Uffizi </ref>، [[فلورانس]]<ref> Florence</ref>) از آن جمله است. از نخستین هنرمندان ایتالیایی بود که چاپنقشهای تیزابی بدیعی ساخت. پارمیجانینو از خانوادهای هنرمند بود، نقاشی را از نزدیکانش آموخت و از شاخصترین پیروانِ مانریست (شیوهگر) [[کوردجو]]<ref> Correggio </ref> شد، اگرچه از [[رافائل سانتسیو|رافائل]]<ref>Raphael </ref> و [[میکلانژ]] نیز تأثیر پذیرفت؛ در آثارش با ظرافت خاصی در بلندی و باریکی پیکرهها اغراق میکرد. نخستین کارهایش را در [[پارما، شهر|پارما]]<ref>Parma </ref> پدید آورد و در ۱۵۲۲م تزیینات بازوی عرضی جنوبیِ کلیسای جامع شهر را اجرا کرد. در ۱۵۲۳م به [[رم، شهر|رم]] رفت، و بهاستخدام [[کلمنس هفتم (۱۳۴۲ـ۱۳۹۴م)|پاپ کلمنس هفتم]]<ref>Clement VII </ref> درآمد؛ نقل است که پارمیجانینو درحال نقاشیِ تابلوی ''رؤیای ژروم قدیس''<ref>''Vision of St Jerome''</ref> (نگارخانۀ ملی لندن<ref> National Gallery, London </ref>) بود که نیروهای امپراتوری در جریان تاراج شهر در ۱۵۲۷م، به کارگاهش ریختند. به [[بولونیا، شهر|بولونیا]] گریخت و در ۱۵۳۱م به پارما بازگشت. پس از آن میبایست دیوارنگاره<ref>fresco</ref>های کلیسای سانتا ماریا دلا استاکّاتا<ref>church of Santa Maria della Staccata </ref> را میساخت، ولی آنقدر کار را بهتعویق انداخت که به جرم عدول از قرارداد روانۀ زندان شد. پس از آزادی به کاسال مادجوره<ref>Casal Maggiore </ref> گریخت، و اندکی بعد درگذشت. چاپنقشهای تیزابیِ آثارش در ترویج مانریستی (شیوهگری) اروپا سهمی بسزا داشتند. طراحیهای بسیاری نیز اجرا کرد که شماری از آنها را مجموعهداران انگلیسی در قرنهای ۱۷ و ۱۸م گردآوری کردند. همچنین چاپنقشهای تیزابی و طرحهای تزیینی بدیعی پدید آورد که از آنها باسمههای چوبی<ref>woodcuts </ref> سایهروشن<ref>chiaroscuro</ref> ساخته شدهاند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۴
پارْمیجانینو، فرانْچِسکو (۱۵۰۳ـ۱۵۴۰م)(Parmigianino, Francesco)
| فرانچسکو پارمیجانینو Francesco Parmigianino | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۰۳م |
| درگذشت | ۱۵۴۰م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | باسمه کار |
| سبک | شیوه گرایی |
| آثار | تابلوی مریم عذرای گردن بلند (ح ۱۵۳۵م)، رؤیای ژروم قدیس |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
نقاش و باسمهکار[۱] ایتالیایی. از برجستهترین مانریست[۲]ها (شیوهگران) بود. مضامین دینی، تکچهرههای شهوانی، و پیکرهای اشرافیِ باریک و کشیدۀ زیبایی پدید آورد، که تابلوی مریم عذرای گردن بلند[۳] (ح ۱۵۳۵م؛ موزۀ اوفیتسی[۴]، فلورانس[۵]) از آن جمله است. از نخستین هنرمندان ایتالیایی بود که چاپنقشهای تیزابی بدیعی ساخت. پارمیجانینو از خانوادهای هنرمند بود، نقاشی را از نزدیکانش آموخت و از شاخصترین پیروانِ مانریست (شیوهگر) کوردجو[۶] شد، اگرچه از رافائل[۷] و میکلانژ نیز تأثیر پذیرفت؛ در آثارش با ظرافت خاصی در بلندی و باریکی پیکرهها اغراق میکرد. نخستین کارهایش را در پارما[۸] پدید آورد و در ۱۵۲۲م تزیینات بازوی عرضی جنوبیِ کلیسای جامع شهر را اجرا کرد. در ۱۵۲۳م به رم رفت، و بهاستخدام پاپ کلمنس هفتم[۹] درآمد؛ نقل است که پارمیجانینو درحال نقاشیِ تابلوی رؤیای ژروم قدیس[۱۰] (نگارخانۀ ملی لندن[۱۱]) بود که نیروهای امپراتوری در جریان تاراج شهر در ۱۵۲۷م، به کارگاهش ریختند. به بولونیا گریخت و در ۱۵۳۱م به پارما بازگشت. پس از آن میبایست دیوارنگاره[۱۲]های کلیسای سانتا ماریا دلا استاکّاتا[۱۳] را میساخت، ولی آنقدر کار را بهتعویق انداخت که به جرم عدول از قرارداد روانۀ زندان شد. پس از آزادی به کاسال مادجوره[۱۴] گریخت، و اندکی بعد درگذشت. چاپنقشهای تیزابیِ آثارش در ترویج مانریستی (شیوهگری) اروپا سهمی بسزا داشتند. طراحیهای بسیاری نیز اجرا کرد که شماری از آنها را مجموعهداران انگلیسی در قرنهای ۱۷ و ۱۸م گردآوری کردند. همچنین چاپنقشهای تیزابی و طرحهای تزیینی بدیعی پدید آورد که از آنها باسمههای چوبی[۱۵] سایهروشن[۱۶] ساخته شدهاند.