انگشتانه بریل: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
ابزاری الکترونیکی برای تبدیل متون نوشتاری به خط بریل. این دستگاه خواندن و فهمیدن متون نوشتاری را برای نابینایان آسان کرده و تحولی در پیشرفت آنان فراهم آورده است. مهمترین مسألۀ نابینایان، ناتوانی در خواندن متون نوشتاری بوده است؛ زیرا نه تنها قابل دیدن نیست، با دیگر حواس (لامسه، بویایی، چشایی و شنوایی) هم نمیتوان آنها را درک کرد. از اینرو از قرون گذشته تاکنون همواره تلاش شده متون به گونهای شوند تا نابینا بتواند درک کند. بهترین روش ملموسسازی متون با برجستهسازی است. انگشتانۀ بریل ابزاری است که درصدد تبدیل متن به بریل به روش پیشرفته است. این پروژه تاریخچهای به شرح زیر دارد: | ابزاری الکترونیکی برای تبدیل متون نوشتاری به خط بریل. این دستگاه خواندن و فهمیدن متون نوشتاری را برای نابینایان آسان کرده و تحولی در پیشرفت آنان فراهم آورده است. مهمترین مسألۀ نابینایان، ناتوانی در خواندن متون نوشتاری بوده است؛ زیرا نه تنها قابل دیدن نیست، با دیگر حواس (لامسه، بویایی، چشایی و شنوایی) هم نمیتوان آنها را درک کرد. از اینرو از قرون گذشته تاکنون همواره تلاش شده متون به گونهای شوند تا نابینا بتواند درک کند. بهترین روش ملموسسازی متون با برجستهسازی است. انگشتانۀ بریل ابزاری است که درصدد تبدیل متن به بریل به روش پیشرفته است. این پروژه تاریخچهای به شرح زیر دارد: | ||
پس از پیدایش خط بریل در 1824م و گسترش خواندن و نوشتن در جامعۀ نابینایان به وسیلۀ نقاط قابل لمس، کسانی درصدد استفاده بهتر از لامسه برآمدند. رایان پترسون<ref>Ryan Patterson</ref> در 2002 اولین دستکش بریل را ابداع کرد که میتوانست علائم بریل را به کلمه ترجمه کند. پس از توسعۀ دانش ارتباطات و به میدان آمدن اینترنت و پیشرفت دانش الکترونیک، تلاشها برای افزایش توانایی لامسه و ارتقای خط بریل بیشتر شد. | پس از پیدایش خط بریل در 1824م و گسترش خواندن و نوشتن در جامعۀ نابینایان به وسیلۀ نقاط قابل لمس، کسانی درصدد استفاده بهتر از لامسه برآمدند. رایان پترسون<ref>Ryan Patterson</ref> در 2002 اولین دستکش بریل را ابداع کرد که میتوانست علائم بریل را به کلمه ترجمه کند. پس از توسعۀ دانش ارتباطات و به میدان آمدن اینترنت و پیشرفت دانش الکترونیک، تلاشها برای افزایش توانایی لامسه و ارتقای خط بریل بیشتر شد. تا اوایل قرن 21م، متون به روش دستی یا با دستگاه مکانیکی تبدیل به متن بریل و سپس خوانده میشد، اما از 2010م درصدد برآمدند تا همزمان با خواندن متن نوشتاری، به بریل تبدیل شود. اریک هدبرگ<ref>Erik Hedberg</ref> و زکت بنت<ref>Zact Bennet</ref> که در رشتۀ طراحی صنعتی در دانشگاه واشنگتن تحصیل میکردند، به فکر ساختن دستگاهی افتادند تا هر نابینا بتواند کلمات را با لامسه بخواند و بفهمد. آنها نهایتاً انگشتانۀ بریل را در 17 سپتامبر 2010م عرضه کردند. | ||
[[پرونده:2042184635- 10.jpg|بندانگشتی|تصویر حروف آب در خط بریل]] | |||
انگشتانه محفظۀ کوچکی است که معمولاً خیاطها استفاده میکنند. انگشتانه بریل محفظهای است که انگشت اشاره در آن جای میگیرد و با قرار گرفتن نزدیک هر کلمه، حسگر<ref>Sensor</ref>هایی شبیه نقطههای بریل زیر سرانگشت فعال و برجسته و قابل لمس میشوند. به این روش، نابینا کلمه را درک میکند. برای مثال انگشتانۀ بریل وقتی روی کلمۀ «آب» قرار میگیرد، برای حرف «آ» از شش نقطۀ بریل، نقطههای 3 و 4 و 5، و برای حرف «ب»، نقطههای 1 و 2 فعال و برجسته میشود (تصویر حروف آب در خط بریل). | |||
----[1]. | |||
[2]. | |||
[3]. Braille Thimble | |||
[4]. | |||
نسخهٔ ۱۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۰۱
انگشتانۀ بریل (Braille Thimble)
ابزاری الکترونیکی برای تبدیل متون نوشتاری به خط بریل. این دستگاه خواندن و فهمیدن متون نوشتاری را برای نابینایان آسان کرده و تحولی در پیشرفت آنان فراهم آورده است. مهمترین مسألۀ نابینایان، ناتوانی در خواندن متون نوشتاری بوده است؛ زیرا نه تنها قابل دیدن نیست، با دیگر حواس (لامسه، بویایی، چشایی و شنوایی) هم نمیتوان آنها را درک کرد. از اینرو از قرون گذشته تاکنون همواره تلاش شده متون به گونهای شوند تا نابینا بتواند درک کند. بهترین روش ملموسسازی متون با برجستهسازی است. انگشتانۀ بریل ابزاری است که درصدد تبدیل متن به بریل به روش پیشرفته است. این پروژه تاریخچهای به شرح زیر دارد:
پس از پیدایش خط بریل در 1824م و گسترش خواندن و نوشتن در جامعۀ نابینایان به وسیلۀ نقاط قابل لمس، کسانی درصدد استفاده بهتر از لامسه برآمدند. رایان پترسون[۱] در 2002 اولین دستکش بریل را ابداع کرد که میتوانست علائم بریل را به کلمه ترجمه کند. پس از توسعۀ دانش ارتباطات و به میدان آمدن اینترنت و پیشرفت دانش الکترونیک، تلاشها برای افزایش توانایی لامسه و ارتقای خط بریل بیشتر شد. تا اوایل قرن 21م، متون به روش دستی یا با دستگاه مکانیکی تبدیل به متن بریل و سپس خوانده میشد، اما از 2010م درصدد برآمدند تا همزمان با خواندن متن نوشتاری، به بریل تبدیل شود. اریک هدبرگ[۲] و زکت بنت[۳] که در رشتۀ طراحی صنعتی در دانشگاه واشنگتن تحصیل میکردند، به فکر ساختن دستگاهی افتادند تا هر نابینا بتواند کلمات را با لامسه بخواند و بفهمد. آنها نهایتاً انگشتانۀ بریل را در 17 سپتامبر 2010م عرضه کردند.
انگشتانه محفظۀ کوچکی است که معمولاً خیاطها استفاده میکنند. انگشتانه بریل محفظهای است که انگشت اشاره در آن جای میگیرد و با قرار گرفتن نزدیک هر کلمه، حسگر[۴]هایی شبیه نقطههای بریل زیر سرانگشت فعال و برجسته و قابل لمس میشوند. به این روش، نابینا کلمه را درک میکند. برای مثال انگشتانۀ بریل وقتی روی کلمۀ «آب» قرار میگیرد، برای حرف «آ» از شش نقطۀ بریل، نقطههای 3 و 4 و 5، و برای حرف «ب»، نقطههای 1 و 2 فعال و برجسته میشود (تصویر حروف آب در خط بریل).
[1].
[2].
[3]. Braille Thimble
[4].