سلطان محمد عراقی: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سلطانمحمّد عراقی (قرن ۱۰ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=سلطانمحمّد عراقی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=قرن ۱۰ق|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}سلطانمحمّد عراقی (قرن ۱۰ق)<br> | ||
نگارگر ایرانی. از بنیادگذاران مکتب دوم تبریز، و هنرمندی نوآور بود، که با درآمیختن دستاوردهای مکتب هرات و سبک ترکمنی، شیوۀ شخصی و ابتکاری خود را پروراند. کوهها و پسزمینهها را بسیار دقیق میساخت و گاه تصاویر دوستان و رجال را درون کوهها میگنجاند. گاه واقعیت را با طنز درمیآمیخت. با بهکارگیری خلاقانۀ رنگ، و فرمهای متنوع، به هماهنگی خاصّی دست یافت. برخی از آثارش عارفانه و شاعرانهاند. از محل تولدش اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما از قرار معلوم در دربار سلطان حسین بایقرا و کتابخانۀ امیرعلیشیر نوایی هنرآفرینی میکرده، و پس از سقوط دولت تیموری به قزوین، و سپس به تبریز رفته است. با شکلگیری حکومت صفویان به دربار صفویه راه یافت، و برجستهترین آثارش را در دوران شاه طهماسب، در کنار استادانی همچون میرمصوّر و آقا میرک پدید آورد. میرزاعلی (به قولی فرزند سلطانمحمد)، محمدی، و مولانا محمد از شاگردان اویند. در تبریز درگذشت، و در قبرستان باغ شیخ کمال بهخاک سپرده شد. سلطان محمد، در آفرینش و مصوّرسازی کتب بسیاری نقش داشت که ازجمله عبارتاند از ''دیوان حافظ''، ''خمسۀ نظامی''، ''خمسۀ طهماسبی''، ''دیوان امیرعلیشیر نوایی'' و ''شاهنامۀ طهماسبی''. از آثار مرقوم اوست: ''جشن عید فطر'' (ح ۹۳۳ق)، ''مستی لاهوتی و ناسوتی'' (از ''دیوان حافظ'')،'' معراج حضرت محمد'' (ص). نیز برخی از آثار منسوب به او عبارتاند از'' پیرزن و سلطان سنجر'' (از ''خمسۀ طهماسبی'')،'' کشتهشدن دیو بهدست هوشنگ'' (ح ۹۳۰ق)، و ''رستم در خواب'' (از ''شاهنامۀ طهماسبی''). | نگارگر ایرانی. از بنیادگذاران مکتب دوم تبریز، و هنرمندی نوآور بود، که با درآمیختن دستاوردهای مکتب هرات و سبک ترکمنی، شیوۀ شخصی و ابتکاری خود را پروراند. کوهها و پسزمینهها را بسیار دقیق میساخت و گاه تصاویر دوستان و رجال را درون کوهها میگنجاند. گاه واقعیت را با طنز درمیآمیخت. با بهکارگیری خلاقانۀ رنگ، و فرمهای متنوع، به هماهنگی خاصّی دست یافت. برخی از آثارش عارفانه و شاعرانهاند. از محل تولدش اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما از قرار معلوم در دربار سلطان حسین بایقرا و کتابخانۀ امیرعلیشیر نوایی هنرآفرینی میکرده، و پس از سقوط دولت تیموری به قزوین، و سپس به تبریز رفته است. با شکلگیری حکومت صفویان به دربار صفویه راه یافت، و برجستهترین آثارش را در دوران شاه طهماسب، در کنار استادانی همچون میرمصوّر و آقا میرک پدید آورد. میرزاعلی (به قولی فرزند سلطانمحمد)، محمدی، و مولانا محمد از شاگردان اویند. در تبریز درگذشت، و در قبرستان باغ شیخ کمال بهخاک سپرده شد. سلطان محمد، در آفرینش و مصوّرسازی کتب بسیاری نقش داشت که ازجمله عبارتاند از ''دیوان حافظ''، ''خمسۀ نظامی''، ''خمسۀ طهماسبی''، ''دیوان امیرعلیشیر نوایی'' و ''شاهنامۀ طهماسبی''. از آثار مرقوم اوست: ''جشن عید فطر'' (ح ۹۳۳ق)، ''مستی لاهوتی و ناسوتی'' (از ''دیوان حافظ'')،'' معراج حضرت محمد'' (ص). نیز برخی از آثار منسوب به او عبارتاند از'' پیرزن و سلطان سنجر'' (از ''خمسۀ طهماسبی'')،'' کشتهشدن دیو بهدست هوشنگ'' (ح ۹۳۰ق)، و ''رستم در خواب'' (از ''شاهنامۀ طهماسبی''). | ||
<br><!--25198700--> | <br><!--25198700--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۱۲
| سلطانمحمّد عراقی | |
|---|---|
| زادروز |
قرن ۱۰ق |
سلطانمحمّد عراقی (قرن ۱۰ق)
نگارگر ایرانی. از بنیادگذاران مکتب دوم تبریز، و هنرمندی نوآور بود، که با درآمیختن دستاوردهای مکتب هرات و سبک ترکمنی، شیوۀ شخصی و ابتکاری خود را پروراند. کوهها و پسزمینهها را بسیار دقیق میساخت و گاه تصاویر دوستان و رجال را درون کوهها میگنجاند. گاه واقعیت را با طنز درمیآمیخت. با بهکارگیری خلاقانۀ رنگ، و فرمهای متنوع، به هماهنگی خاصّی دست یافت. برخی از آثارش عارفانه و شاعرانهاند. از محل تولدش اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما از قرار معلوم در دربار سلطان حسین بایقرا و کتابخانۀ امیرعلیشیر نوایی هنرآفرینی میکرده، و پس از سقوط دولت تیموری به قزوین، و سپس به تبریز رفته است. با شکلگیری حکومت صفویان به دربار صفویه راه یافت، و برجستهترین آثارش را در دوران شاه طهماسب، در کنار استادانی همچون میرمصوّر و آقا میرک پدید آورد. میرزاعلی (به قولی فرزند سلطانمحمد)، محمدی، و مولانا محمد از شاگردان اویند. در تبریز درگذشت، و در قبرستان باغ شیخ کمال بهخاک سپرده شد. سلطان محمد، در آفرینش و مصوّرسازی کتب بسیاری نقش داشت که ازجمله عبارتاند از دیوان حافظ، خمسۀ نظامی، خمسۀ طهماسبی، دیوان امیرعلیشیر نوایی و شاهنامۀ طهماسبی. از آثار مرقوم اوست: جشن عید فطر (ح ۹۳۳ق)، مستی لاهوتی و ناسوتی (از دیوان حافظ)، معراج حضرت محمد (ص). نیز برخی از آثار منسوب به او عبارتاند از پیرزن و سلطان سنجر (از خمسۀ طهماسبی)، کشتهشدن دیو بهدست هوشنگ (ح ۹۳۰ق)، و رستم در خواب (از شاهنامۀ طهماسبی).