علی قلی جبادار: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '00-->\' به '00-->') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
علیقُلیِ جِبادار (آلبانی قرون ۱۱ و ۱۲ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=علیقُلیِ جِبادار|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=آلبانی قرون ۱۱ و ۱۲ق|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}علیقُلیِ جِبادار (آلبانی قرون ۱۱ و ۱۲ق)<br> | ||
<p>نقاش ایرانی. با نامهای علیقلی بیک فرنگی، علیقلی جبهدار عباسی، و علیقلی آرنااوت نیز شهرت داشت. از هنرمندان عهد شاهعباس دوم بود، که فرنگیسازی را در ایران رواج داد. نقاشیهایش تلفیقی است از شیوۀ کلاسیک اروپایی، و سنّتهای نگارگری ایرانی. در چهرهسازی، طبیعتپردازی، و نقش حیوانات و پرندگان مهارت داشت. بعدها به ایران آمد و دین اسلام را برگزید. محمدعلی بیک از نوادگان این هنرمند است. علیقلی در امور اسلحهداری نیز بسیار تبحّر داشت، چنانکه در بدو ورود به ایران عهدهدار این مقام شد. برخی از آثارش عبارتاند از ''سفیر و فرستادۀ روسیه'' (۱۱۲۹ق، مجموعۀ صدرالدین آقاخان)،'' شاهزاده خانمی در کنار ندیمههایش'' (۱۰۸۵ق، موزۀ ارمیتاژ، سنپترزبورگ)، ''پرندهای بر درخت بلوط'' (موزۀ رضا عباسی، تهران)، و ''زنی با لباس و آرایش اروپایی و میوههایی در دامنش''.</p> | <p>نقاش ایرانی. با نامهای علیقلی بیک فرنگی، علیقلی جبهدار عباسی، و علیقلی آرنااوت نیز شهرت داشت. از هنرمندان عهد شاهعباس دوم بود، که فرنگیسازی را در ایران رواج داد. نقاشیهایش تلفیقی است از شیوۀ کلاسیک اروپایی، و سنّتهای نگارگری ایرانی. در چهرهسازی، طبیعتپردازی، و نقش حیوانات و پرندگان مهارت داشت. بعدها به ایران آمد و دین اسلام را برگزید. محمدعلی بیک از نوادگان این هنرمند است. علیقلی در امور اسلحهداری نیز بسیار تبحّر داشت، چنانکه در بدو ورود به ایران عهدهدار این مقام شد. برخی از آثارش عبارتاند از ''سفیر و فرستادۀ روسیه'' (۱۱۲۹ق، مجموعۀ صدرالدین آقاخان)،'' شاهزاده خانمی در کنار ندیمههایش'' (۱۰۸۵ق، موزۀ ارمیتاژ، سنپترزبورگ)، ''پرندهای بر درخت بلوط'' (موزۀ رضا عباسی، تهران)، و ''زنی با لباس و آرایش اروپایی و میوههایی در دامنش''.</p> | ||
<br><!--31106900--> | <br><!--31106900--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۲
| علیقُلیِ جِبادار | |
|---|---|
| زادروز |
آلبانی قرون ۱۱ و ۱۲ق |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی |
علیقُلیِ جِبادار (آلبانی قرون ۱۱ و ۱۲ق)
نقاش ایرانی. با نامهای علیقلی بیک فرنگی، علیقلی جبهدار عباسی، و علیقلی آرنااوت نیز شهرت داشت. از هنرمندان عهد شاهعباس دوم بود، که فرنگیسازی را در ایران رواج داد. نقاشیهایش تلفیقی است از شیوۀ کلاسیک اروپایی، و سنّتهای نگارگری ایرانی. در چهرهسازی، طبیعتپردازی، و نقش حیوانات و پرندگان مهارت داشت. بعدها به ایران آمد و دین اسلام را برگزید. محمدعلی بیک از نوادگان این هنرمند است. علیقلی در امور اسلحهداری نیز بسیار تبحّر داشت، چنانکه در بدو ورود به ایران عهدهدار این مقام شد. برخی از آثارش عبارتاند از سفیر و فرستادۀ روسیه (۱۱۲۹ق، مجموعۀ صدرالدین آقاخان)، شاهزاده خانمی در کنار ندیمههایش (۱۰۸۵ق، موزۀ ارمیتاژ، سنپترزبورگ)، پرندهای بر درخت بلوط (موزۀ رضا عباسی، تهران)، و زنی با لباس و آرایش اروپایی و میوههایی در دامنش.