فلورانس

فلورانس
کشور	ایتالیا
نام فارسی	فِلورانس
نام لاتین	Florence
جمعیت	351,600 نفر
موقعیت	شمال یتالیا
تولیدات و صنایع مهم	صنایع چاپ، علوم مهندسی و تولید تجهیزات اپتیکی
برخی بناهای مهم	کلیساهای سانتا کروچه و سانتا ماریا نوولا؛ کلیسای جامع سانتا ماریا دل‌ فیوره (1314م)
استان یا ایالت	توسکان

فِلورانس (Florence)

نمایی از شهر فلورانس و کلیسای جامع آن

(به ایتالیایی فیرِنْتْسه؛ به رومی فلورِنتیا) مرکز توسکان، در شمال ایتالیا، واقع در کرانۀ رود آرنو، به فاصلۀ ۸۸کیلومتری مصب رود مزبور. ۳۵۱,۶۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). دارای صنایع چاپ، علوم مهندسی و تولید تجهیزات اپتیکی است؛ صنایع دستی آن عبارت‌اند از وسایل چرمی، طلا، نقره‌جات، و برودْری‌دوزی. آثار هنری و معماری آن جهانگرد بسیاری را به‌سوی خود جذب می‌کند. نوابغ سرشناس قرون وسطا و رنسانس از جمله دانته و بوکاتچو، نویسندگان ایتالیایی، و جوتو، لئوناردو داوینچی، و میکلانژ، نقاشان ایتالیایی، در این شهر زندگی می‌کردند. گنجینه‌های معماری فلورانس عبارت‌اند از پونته ‌وکیو  (۱۳۴۵م‌)؛ کاخ‌های پیتّی و وکیو؛ کلیساهای سانتا کروچه و سانتا ماریا نوولا؛ کلیسای جامع سانتا ماریا دل‌ فیوره (۱۳۱۴م)؛ و نگارخانۀ اوفیتسی که یکی از زیباترین مجموعه‌های هنری اروپا را در خود دارد. یولیوس سزار در قرن ۱پ‌م فلورانس را در محل شهر اتروریایی فایسولای ‌بنا کرد .گت‌ها در ۴۰۵م آن را محاصره کردند و شارلمانی در ‌۷۸۶م از آن دیدن کرد. در ‌۱۰۵۲م، به کنتس ماتیلدا، از توسکان، (۱۰۴۶-۱۱۱۵م‌)؛ واگذار شد و از قرن‌۱۱م به‌بعد خودمختار بود. در ‌۱۱۹۸م جمهوری مستقلی شد که دوازده نفر از شهروندان آن را اداره می‌کردند و دیوارهای جدیدی به دور آن کشیده شد. در قرون ۱۳ و ۱۴ صحنۀ رویارویی گوئلف‌ها و گیبلین‌ها شد. به‌رغم آن، فلورانس در قرون ۱۴ تا ۱۶ به اوج عظمت خود رسید. در قرن ۱۵ـ‌۱۸، خانوادۀ مدیچی که در‌ اصل بانکدار بودند، قدرت برتر به‌شمار می‌رفتند. در‌۱۷۳۷، فلورانس به ملکۀ اتریش، ماری ترز، واگذار شد، که سلطۀ امپراتوری هابسبورگ ـ لورن ‌بر آن تا ۱۸۶۱ ادامه یافت و سپس پایتخت ایتالیا شد (۱۸۶۵-۱۸۷۰) فلورانس در جنگ جهانی دوم و سیل‌های ۱۹۶۶ آسیب جدی دید. زادگاه نویسندگانی چون دانته و ماکیاولی، پیکرتراشانی چون دوناتلو و گیبرتی، و بنیادگذار پرستاری، فلورانس نایتینگل ‌است.

 

---