آنکتیل دوپرون، آبراهام یاسنت (۱۷۳۱ـ۱۸۰۵)
آنْکِتیل دوپرون، آبراهام یاسَنت (۱۷۳۱ـ۱۸۰۵)(Anquetil-Duperron, Abraham Haycinte)
| آبراهام یاسنت آنکتیل دوپرون Abraham Haycinte Anquetil-Duperron | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۳۱م |
| درگذشت | ۱۸۰۵م |
| محل زندگی | فرانسه، هند |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | زبان های شرقی در دانشگاه های پاریس و هلند |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| شغل و تخصص های دیگر | مترجم |
| فعالیت های مهم | اهدای مجموعه ای گران بها از ۱۶۰ دست نویس شرقی، شامل ۹۲ نسخه فارسی و دو نسخه از کتاب های مقدس ایران باستان به کتابخانه شاهی |
| سمت | کارمند کتابخانه شاهی پاریس (کتابخانه ملی کنونی) |
| آثار | ترجمه اوستا به زبان فرانسوی در۱۷۶۰ ( انتشار ۱۷۷۱، ۳ جلد)؛ قانونگذاری شرقی (۱۷۷۸)؛ پژوهشهای تاریخی و جغرافیایی دربارۀ هند (۱۷۸۶)؛ هند در ارتباط با اروپا (۱۷۹۸)؛ ترجمۀ اوپانیشاد به لاتینی (۱۸۰۱ـ۱۸۰۲) |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
خاورشناس و مترجم فرانسوی. زبانهای شرقی را در دانشگاه پاریس و در هلند آموخت و سپس در کتابخانۀ شاهی پاریس (کتابخانۀ ملی کنونی) به کار پرداخت. در کتابخانۀ شاهی به زبان و دین ایران باستان علاقهمند شد و برای فراگیری بهتر فارسی و زبانهای کهن ایرانی و یافتن متون مقدس زردشتی به هند رفت (۱۷۵۵). در دورۀ اقامتش در هند (۱۷۵۵ـ۱۷۶۱) در جاهایی مانند پوندیشری (پوندیچری) و سورت (سورات) زبانهای کهن و نو فارسی، سانسکریت و برخی زبانهای دیگر هندی مانند تامیلی و تلگو را آموخت و زبان و اسرار آیین ایران باستان را از موبدان پارسی فراگرفت. وی اوستا را به زبان فرانسوی برگردانید (۱۷۶۰) و مجموعهای گرانبها از ۱۶۰ دستنویس شرقی، شامل ۹۲ نسخۀ فارسی و دو نسخه از کتابهای مقدس ایران باستان، گرد آورد و به فرانسه بازگشت (۱۷۶۲) و این مجموعه را به کتابخانۀ شاهی اهدا کرد. ترجمۀ فرانسوی او از اوستا که در ۱۷۷۱ در ۳ جلد انتشار یافت، نخستین ترجمۀ یک متن مقدس شرقی کهن، به جز کتاب مقدس، به زبانهای اروپایی است. این ترجمه به سبب عدم آشنایی کامل او با زبان اوستایی و پهلوی نارساییهایی دارد. وی بقیۀ عمرش را در تنگدستی به مطالعه و پژوهش تاریخ و جغرافیای هند و آیین و رسوم مردم آن سرزمین گذراند، اما حاضر به پذیرفتن مستمری از دولتهای پیش و پس از انقلاب فرانسه نشد. از دیگر آثارش: قانونگذاری شرقی (۱۷۷۸)؛ پژوهشهای تاریخی و جغرافیایی دربارۀ هند (۱۷۸۶)؛ هند در ارتباط با اروپا (۱۷۹۸)؛ ترجمۀ اوپانیشاد به لاتینی (۱۸۰۱ـ۱۸۰۲).