فلورانس

فلورانس
کشور	ایتالیا
نام لاتین	Florence
جمعیت	351,600 نفر
موقعیت	شمال ایتالیا
تولیدات و صنایع مهم	صنایع چاپ، علوم مهندسی و تولید تجهیزات اپتیکی
برخی بناهای مهم	کلیساهای سانتا کروچه و سانتا ماریا نوولا؛ کلیسای جامع سانتا ماریا دل‌ فیوره (1314م)
استان یا ایالت	توسکان

فِلورانس (Florence)

نمایی از شهر فلورانس و کلیسای جامع آن

(به ایتالیایی فیرِنْتْسه؛ به رومی فلورِنتیا) مرکز توسکان، در شمال ایتالیا، واقع در کرانۀ رود آرنو، به فاصلۀ ۸۸کیلومتری مصب رود مزبور. ۳۵۱,۶۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳م). دارای صنایع چاپ، علوم مهندسی و تولید تجهیزات اپتیکی است؛ صنایع دستی آن عبارت‌اند از وسایل چرمی، طلا، نقره‌جات، و برودْری‌دوزی. آثار هنری و معماری آن جهانگرد بسیاری را به‌سوی خود جذب می‌کند. نوابغ سرشناس قرون وسطا و رنسانس از جمله دانته و بوکاتچو، نویسندگان ایتالیایی، و جوتو، لئوناردو داوینچی، و میکلانژ، نقاشان ایتالیایی، در این شهر زندگی می‌کردند. گنجینه‌های معماری فلورانس عبارت‌اند از پونته ‌وکیو (۱۳۴۵م‌)؛ کاخ‌های پیتّی و وکیو؛ کلیساهای سانتا کروچه و سانتا ماریا نوولا؛ کلیسای جامع سانتا ماریا دل‌ فیوره (۱۳۱۴م)؛ و نگارخانۀ اوفیتسی که یکی از زیباترین مجموعه‌های هنری اروپا را در خود دارد. یولیوس سزار در قرن ۱پ‌م فلورانس را در محل شهر اتروریایی فایسولای ‌بنا کرد .گت‌ها در ۴۰۵م آن را محاصره کردند و شارلمانی در ‌۷۸۶م از آن دیدن کرد. در ‌۱۰۵۲م، به کنتس ماتیلدا، از توسکان، (۱۰۴۶-۱۱۱۵م‌)؛ واگذار شد و از قرن‌۱۱م به‌بعد خودمختار بود. در ‌۱۱۹۸م جمهوری مستقلی شد که دوازده نفر از شهروندان آن را اداره می‌کردند و دیوارهای جدیدی به دور آن کشیده شد. در قرون ۱۳ و ۱۴م صحنۀ رویارویی گوئلف‌ها و گیبلین‌ها شد. به‌رغم آن، فلورانس در قرون ۱۴ تا ۱۶م به اوج عظمت خود رسید. در قرن ۱۵ـ‌۱۸م، خانوادۀ مدیچی که در‌ اصل بانکدار بودند، قدرت برتر به‌شمار می‌رفتند. در‌۱۷۳۷م، فلورانس به ملکۀ اتریش، ماری ترز، واگذار شد، که سلطۀ امپراتوری هابسبورگ ـ لورن ‌بر آن تا ۱۸۶۱م ادامه یافت و سپس پایتخت ایتالیا شد (۱۸۶۵-۱۸۷۰م) فلورانس در جنگ جهانی دوم و سیل‌های ۱۹۶۶م آسیب جدی دید. زادگاه نویسندگانی چون دانته و ماکیاولی، پیکرتراشانی چون دوناتلو و گیبرتی، و بنیادگذار پرستاری، فلورانس نایتینگل ‌است.

 

---