چاپ تیزابی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
چاپِ تیزابی (etching)<br> | چاپِ تیزابی (etching)<br> | ||
[[پرونده: 17001300.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده: 17001300.jpg | بندانگشتی|چاپ تيزابی]]<p>اسلوب چاپنقشسازی<ref>printmaking</ref>، که در آن سطح لوح فلزی (معمولاً مِس یا روی) با لایهای از مادهای مومی (زمینه) پوشانده میشود و سپس بر روی آن با قلم چاپ تیزابی، طراحی میگردد. اسید خورنده، قسمتهای مشخصشده را حکاکی یا شیاراندازی میکند، و به این ترتیب قسمتهای شیاردار، مرکب چاپ را در خود نگه میدارند. قدیمیترین چاپنقش تیزابی را [[گراف، اورس (۱۴۸۵م ـ۱۵۲۷)|اورس گراف]]<ref>Urs Graf </ref> (۱۵۱۳م) اجرا کرد. [[دورر، آلبرشت (۱۴۷۱م ـ۱۵۲۸)|آلبرشت دورِر]]<ref>Albrecht Dürer </ref> از پیشگامان این شیوه بهشمار میآید. [[وان دایک، آنتونی (۱۵۹۹ـ۱۶۴۱)|وان دایک]]<ref>Van Dyck </ref> از معاصران خود، تکچهرههایی با چاپ تیزابی اجرا کرد (این آثار را دستیارانش با شیوۀ حکاکی خطّی<ref>line-engraving </ref> تکمیل کردند ۱۶۲۶ـ۱۶۳۲م). ۳۰۰ لوح تیزابیِ [[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]<ref>Rembrandt</ref> در اسلوبها و مضامین گوناگون، نشاندهندۀ بیان عمیق عواطف در تکچهره، منظره، و مضامین برگرفته از کتاب مقدّس، و یا صحنههای عادی زندگیاند، و او را در زمرۀ برجستهترین باسمهکاران قرار میدهند. [[هوگارت، دیوید (۱۸۶۲ـ۱۹۲۷)|هوگارت]]<ref>Hogarth </ref> هر دو اسلوب چاپنقش تیزابی و حکاکی خطّی را توأماً بهکار میبُرد؛ [[رولندسون، تامس (۱۷۵۷ـ۱۸۲۷)|رولندسون]]<ref>Rowlandson</ref> و [[گیلری، جیمز (۱۷۵۷ـ۱۸۱۵)|گیلِری]]<ref>Gillray </ref> خطوط مرزی آثارشان را با چاپ تیزابی اجرا، و سپس با رنگآمیزی دستی تکمیل میکردند. [[کروم]]<ref>Crome </ref>، [[گرتین، تامس (۱۷۷۵ـ۱۸۰۲)|گرتین]]<ref>Girtin </ref>، [[کاتمن، جان (۱۷۸۲ـ۱۸۴۲)|کاتمن]]<ref>Cotman </ref> و [[ترنر، جوزف (۱۷۷۵-۱۸۵۱)|ترنر]]<ref>Turner </ref> از هنرمندانی بودند که در [[انگلستان]] نمونههایی از منظره را با استفاده از این اسلوب بهاجرا درآوردند. در [[فرانسه]] [[روسو، تئودور|تئودور روسو]]<ref>Théodore Rousseau</ref>، [[دوبینیی، شارل ـ فرانسوا (۱۸۱۷ـ۱۸۷۸)|دوبینیی]]<ref>Daubigny</ref>، [[کورو، ژان باپتیست کامی (۱۷۹۶ـ۱۸۷۵)|کورو]]<ref>Corot </ref>، [[میله، ژان فرانسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵)|میله]]<ref>Millet </ref>، و مریون<ref>Méryon</ref>، چاپ تیزابی را احیا کردند.</p><!--17001300--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۵
چاپِ تیزابی (etching)

اسلوب چاپنقشسازی[۱]، که در آن سطح لوح فلزی (معمولاً مِس یا روی) با لایهای از مادهای مومی (زمینه) پوشانده میشود و سپس بر روی آن با قلم چاپ تیزابی، طراحی میگردد. اسید خورنده، قسمتهای مشخصشده را حکاکی یا شیاراندازی میکند، و به این ترتیب قسمتهای شیاردار، مرکب چاپ را در خود نگه میدارند. قدیمیترین چاپنقش تیزابی را اورس گراف[۲] (۱۵۱۳م) اجرا کرد. آلبرشت دورِر[۳] از پیشگامان این شیوه بهشمار میآید. وان دایک[۴] از معاصران خود، تکچهرههایی با چاپ تیزابی اجرا کرد (این آثار را دستیارانش با شیوۀ حکاکی خطّی[۵] تکمیل کردند ۱۶۲۶ـ۱۶۳۲م). ۳۰۰ لوح تیزابیِ رامبرانت[۶] در اسلوبها و مضامین گوناگون، نشاندهندۀ بیان عمیق عواطف در تکچهره، منظره، و مضامین برگرفته از کتاب مقدّس، و یا صحنههای عادی زندگیاند، و او را در زمرۀ برجستهترین باسمهکاران قرار میدهند. هوگارت[۷] هر دو اسلوب چاپنقش تیزابی و حکاکی خطّی را توأماً بهکار میبُرد؛ رولندسون[۸] و گیلِری[۹] خطوط مرزی آثارشان را با چاپ تیزابی اجرا، و سپس با رنگآمیزی دستی تکمیل میکردند. کروم[۱۰]، گرتین[۱۱]، کاتمن[۱۲] و ترنر[۱۳] از هنرمندانی بودند که در انگلستان نمونههایی از منظره را با استفاده از این اسلوب بهاجرا درآوردند. در فرانسه تئودور روسو[۱۴]، دوبینیی[۱۵]، کورو[۱۶]، میله[۱۷]، و مریون[۱۸]، چاپ تیزابی را احیا کردند.